Տաքսու վարորդ եմ․ Վերջերս պատվիրատուս մի տարեց կին էր․ Նստեց մեքենաս ու․․․Շատ դեպքեր եմ տեսել կյանքում, բայց այս մե կը երբեք չեմ մոռանա։Ես տաքսու վարորդ եմ ու իմ աշխատանքային օրվա ընթացքում տարբեր մարդկանց հետ եմ շփվում: Լինում են դեպքեր, որ չեմ կարողանում մոռանալ:Բայց այս մի դեպքը գլխիվայր շուռ տվեց իր կյանքը: Աշխատանքային օրվա վերջում պատ- վեր ստացա:Հասա տեղ, բայց պատվիրատուն չկար: Դռան զանգը հնչեցրի և լսեցի մի թույլ ձայն: Մի քանի րոպե անց դուռը բացվեց, և տեսա մի փոքրիկ պառավ տիկնոջ: Նա կլիներ 90 տարեկան, ձեռքին փոքրիկ ճամպրուկ էր։
«Երիտասարդ, կարո՞ղ ես ճամպրուկը տանել, խնդրում եմ»: — հարցրեց տատիկը: Վերցրի ճամպրուկը և տարա մեքենայի մոտ։ Հե- տո վերադարձա, որպեսզի օգնեմ պառավին հասնել մեքենայի մոտ։ Նա շնորհակալություն հայտնեց ինձ իմ օգնության համար: «Ոչ մի կերպ,- ասացի ես,- ես փորձում եմ իմ հաճախորդների հետ վարվել այնպես, ինչպես կվարվեի մորս հետ»: «Դա շատ լավ է», — ասաց նա: Կինը նստեց մեքենան և տվեց հասցեն, իսկ հետո խնդրեց ինձ մեքենայով անցնել քաղաքի կենտրո- նով: Ասաց, որ ուզում է վերջին անգամ տեսնել քաղաքի փողոցները, քանի որ գնում է հոսփիս: Ես հարցրի.
«Հոսփի՞ս, այստեղ գնում են մարդիկ մա հա նալու»: «Ես ոչ ոք չունեմ, բժ իշկն ասաց, որ ինձ քիչ է մնացել», — կամացուկ ասաց կինը: Հետո անջատեցի հաշվիչն ու նրան պտտեցի ողջ քաղաքով: Նա ինձ ցույց տվեց այն հյուրանոցը, որտեղ աշխատել էր ժամանակին։ Նա ինձ ցույց տվեց այն տունը, որտեղ նա և իր ա- մուսինն ապրել էին ամուսնությունից հետո, և պարի ստուդիան, որտեղ նա գնացել էր մանուկ հասակում: Երբեմն նա ինձ խնդրում էր շատ դանդաղ վարել և լուռ նայում էի պատուհանից: ինչպես հետաքրքրված երեխա:
Պտտվեցինք քաղաքում, մինչև կինը ասաց, որ հոգնել է: Հասանք մեր նպատակակետին։ Երկուսս էլ լուռ էինք, երբ ես մեքենայով գնացի նշված հասցե, հոսփիսը ավելի փոքր էր, քան ես պատկերացնում էի։ Երբ հասա, բուժքույրերը դուրս եկան մեզ դիմավորելու։ Կնոջը նստեցրին անվասայլակին ու վերցրին ճամպրուկը։«Ինչքա՞ն պետք է վճարեմ» Հարցրեց նա՝ բացելով դրամապանակը։
— Ոչինչ, — պատասխանեցի ես, — բայց դու պետք է փող աշխատես քո ընտանիքի համար, — զարմացավ նա: -Ոչինչ, ուրիշ ուղեւորներ կան,- ժպտալով պատասխանեցի ես։ Ես ամուր գրկեցի նրան և զգացի, որ նա էլ գրկեց ինձ: «Դուք շատ ուրախացրիր ինձ, շնորհակալ եմ», — ասաց նա արցո ւնքն աչքերին։ Ես սեղմեցի նրա ձեռքը, հրաժեշտ տվեցի ու գնացի։ Ի՞նչ կլիներ, եթե ես ուղղակի հեռանայի առանց սպասելու: