Մանուշի ամուսինը հի մար է,
Նանայինը մուշտակ չի առնում,
Սոնայինը՝ շատ է խմ ում,
Մանանինը՝ շատ է ուտում:
Ալլայինը՝ շատ ժլ ատ է,
Ալինինը հա մասե ռամոլ է,
Կառայինը՝ միշտ զբաղված է,
Զինայինը՝ մեծ փորով է:
Վարդուշինը՝ խռռացնում է,
Լենայինը՝ սի րած ունի,
Աննայինը՝ միշտ խմում է,
Ծովիկինը՝ մի իսկական վայրենի:
Մանուշինը՝ շատ փրչոտ է,
Դոնարինը՝ շատ քրջոտ է,
Լիզայինը՝ փող չունի,
Ժաննայինը՝ տուն չունի:
Տաթոյինը՝ ահավոր քրտնում է,
Գայանինը՝ կլոր տարին դիվանին է,
Լուսոյինը՝ միշտ քնած է,
Լալայինը՝ միշտ հա րբած է:
Սիրուշինը՝ հարուստ չէ,
Մառայինը՝ ավտո չունի,
Հասոյինը՝ դառը կուտ է,
Նազոյինը՝ անդուր տիպ է:
Ում ասում եմ բաժանվի,
Ինձ ասում են, թարգի.
Ոչ մեկ իրա լավը,
Ինձ չի նվիրի:
Ես էլ նստած երկմտում եմ,
Ամուսնանա՞մ,
Թե՞ կույս մնամ: