Քրոջս որդին մանկության տարիներին իր ծնողների սիրելին էր։ Նրան բառացիորեն ամեն ինչ թույլատրված էր։ Նրա համար ամեն ինչ գնում էին, նա կարող է ամեն ինչ անել: Ժամանակն անցավ, և այս փոքրիկը հասունացավ: Նա ամուսնացավ ոչ շատ գեղեցիկ, բայց մեղմ բնավորությամբ մի աղջկա հետ, դա հենց նրա համար է: Աղջիկը հանուն նրա պատրաստ էր ամեն ինչի: Որդին մոռացավ ծնողների գոյության մասին:
Չեկավ հոր հու ղար կավորությանը: Միայն մեկ անգամ եկավ մոր մոտ՝ մեքենայի համար փող խնդրելու։ Մայրն իր վերջին խնայողությունները տվեց նրան: Մոր վիճակը գնալով վատանում էր: Որդին ոչ մի անգամ այցելության չեկավ մորը: Խեղճ կնոջը օգնում էր հարևանի աղջիկը: Հարազատ դստեր պես նա հոգ էր տանում կնոջ մասին: Վերջինս որոշեց իր բնակարանը
կտակել նրան: Մի օր էլ որդին հանկարծ հիշեց մոր մասին և զանգահարեց նրան: Կինը լսելով որդու ձայնը հուզվեց, չկարողացավ խոսել: Որդին անամոթաբար խոսեց բնակարանի մասին: Բայց մայրը ասաց, որ բնակարանը նվիրել է նրան, ով արժանի է դրան: Որդին կտրուկ անջատեց հեռախոսը, երեք օր անց մայրը մա հա ցավ: Որդին այդպես էլ չեկավ: