Առավոտը քնից զարթնեցի ու շատ վ ատ զգացի։ Նույնիսկ ուժ չունեի կանգնելու: Մտածեցի, որ թու նա վորվել եմ, քանի որ նախորդ օրը քյաբաբ էի կերել: Ամուսինս աշխատանքի էր գնացել: Ես անմիջապես շտապ օգություն զանգեցի, ինքս վախեցա իմ վիճակից։ Բժ իշկն ինձ զննեց, աչքերը լայնացան, ես շատ վա խեցա։ Ի՞նչ է ինձ հետ կատարվում, ինչի՞ ա նա ինձ այդպես նայում։
Բժ իշկն ասաց, որ շտապ պետք է գնանք հի վանդանոց։ Մինչ մենք գնում էինք, ես նկատեցի, որ սխալ շրջադարձ արեցինք: Մեր շրջանային հի վան դանոցը բոլորովին այլ կողմում էր: Ու՞ր էին ինձ տանում, ի՞նչ էր կատարվում: Ինձ տարած ծնն դա տուն: Ստուգեցին ու բժ իշկն ուրախությամբ հայտնեց, որ հ ղի եմ։ Ծիծաղեցի ու բժ շկին ասեցի, որ դասխալմունք ա, ես չեմ կարող երեխա ունենալ։
Տարիներ առաջ բժ իշկ ները մեզասել էին, որ մենք չենք կարողերեխա ունենալ: Բայց բ ժիշկն ասաց, որ հստակ տեսնում է պտուղը, սիրտը բաբախում է, նա արդեն 3 ամսական է։ Ուրախությունից ձեռքերս սկս եցին դողալ: Անմիջապես զանգահարեցի ամուսնուս։ Րոպեներ անց նա տեղհասավ: Երբ նա իր աչքով տեսավ, որ ես հ ղի եմ, անմիջապես վերցրեց ինձ իր գրկում և լ աց եղավ: Իմ տարիքում նման հրաշք տեղի ունեցավ, ու մենք չէինք սպասում։