Մեր հայերին բոլորը գիտեն և բոլորն են հարգում՝ անկախ ազգությունից։ Խոսքը, իհարկե, նորմալ մարդկանց մասին է, և ոչ թե քարոզչության զ ոհ դարձածների։ Էս հարցում համոզվեցի, երբ որ մի հատ թուրքից լսեցի էս խոսքերը։ Հիմա ամեն բան ավելի մանրամասն կպատմեմ։
Ուրեմն՝ Լոս Անջելեսում էի՝ գործերով էի գնացել։ Մեկ էլ մի հտա թուրք մոտեցավ ինձ։ Ի դեպ, ազգության մասին առաջինը հենց նա ինձ ասաց, երբ որ լսելով իմ հայերեն խոսքը ՝ մոտեցավ ինձ։ Ներկայանալով ու ազգության մասին ասելով՝ թուրքը շարունակեց․ «Գիտես, եղբայր, ուք հայերդ, լավ ազգ չեք»։ Ար յունը գլխիս խփեց, արդեն կատ աղում էի, ուզում էի էդ թուրքին մի երկու ապ տակ տայի, մեկ էլ շարունակեց․
«Դուք ոչ թե լավ, այլ հիանալի ազգ եք, ձեր նմանն ուղղակի չկա։ Ես թուրք եմ, բայց միշտ հիացել եմ ձեր միասնականությամբ ու ազգային արժեքներով։ Թուրք լինելս թույլ չի տվել, որ էդ կերպ արտահայտվեմ, բայց իմացիր՝ միշտ հարգել եմ ձեզ»։
Իրոք որ բոլորն են մեզ հարգում, էնքան լավն ենք։