Ոտքերս ինձ տանում էին Կիևյան կամուրջ, էս կյանքում ինձ էլ ոչ մի բան չէր պահում, արցո ւնքներս կուլ տալով գնում էի ու Աստծուց օգնություն էի խնդրում, մեկ էլ հետևից մի ձայն լսեցի

Մենք հանդիպում էինք 2 տարի, բայց Սուրոն չէր շտապում առաջարկի հարցում: Ես մանկատ ան աղջիկ էի, ոչ մեկը չունեի: Ինձ թվում էր վերջապես բախտը ժպտացել ա ինձ: Ոչ մեկը իրականում չի պատկերացնում, թե ինչ ա նշանակում ման կատանը մեծանալ: Սուրոն իմ աչքում փրկիչ էր: Մի օր էլ հասկացա, որ հղ ի եմ: Ուրախացած Սուրոյին ասեցի էդ մասին, բայց հար ձակվեց վրես, սկսեց խ փել, ասեց, որ զոռով ուզում եմ ամուսնացնեմ հետս: Ասեց, որ դաժե կասկածում ա, որ հ ղի եմ:

Հետո էլ ավելացրեց, որ մանկատ ան լր բերից եմ, անտեր մեծացել եմ ու երևի իրաից առաջ շատ տղամարդկանց հետ եմ գործ ունեցել: Ինքը շատ լավ գիտեր, որ իմ կյանքում առաջին տղամարդն էր: Ոչ փող ունեի, որ գնայի երեխուց ազատվեի, ու երբեք թույլ չէի տա, որ իմ երեխեն մանկատանը մեծանա: Էս աշխարհում ինձ էլ ոչ մի բան չէր պահում: Ոտքերս ինձ տանում էին Կիևյան կամուրջ: Արցունքներս կուլ տալով գնում էի ու Աստծուց օգնություն էի խնդրում:

Բայց դե ես միշտ անպաշտպան ու մենակ եմ եղել: Հանկարծ օգնություն կանչող ձայն լսեցի. — Աղջիկ ջան, խնդրում եմ օգնի, լավ չեմ զգում: Մի տարեց պապիկ ծառին հենված շն չահեղձ էր լինում: Մոտիկացա, գրկեցի, հենվեց ուսիս: Խնդրեց գրպանից դ եղը հանեմ: Ինչ որ կոճակներ էին: Խմեց ու մտածեցի մենակ չթողնեմ, մինչև հարազատները հասնեն: Բայց պարզվեց հարազատներ չունի, օգնեցի, տարա իրա տուն, խնդրեց իրա համար թեյ պատրաստել: Էսօր ես իմ աղջկա հետ էդ պապիկի տանն եմ ապրում: Շնորհակալ եմ Տեր: