Քուրս մեր շենքում ա ամուսնացել, մեր առաջին հարկում ա ապրում: Կիսուրը շատ խելոք կինա, փոքրուց շատ էի սիրում Վարսիկ տոտային: Բայց քուրս շատ վատ բնավորություն ունի, կռ վարարա, ու շատ չար մարդա: Չեմ հասկանում, ում ա քաշել էդքան չար: Փոքրուց իրար հետ յոլա չենք գնացել: Ամեն ինչի համար կ ռիվ էր սարքում, ու միշտ ես էի մե ղա վոր դուրս գալիս: Կարծում էի, որ ամուսնանա, կփոխվի: Բայց չէ, ավելի ա կատա ղել: Ոնց որ գա զազած շուն լինի: Ես մամայիս եմ մե ղա դրում:
Քրոջս հետ շատ մեղմ ա եղել միշտ, սխալները չտեսնելու էր տալիս, ասում էր երեխայա չի հասկանում: Բայց ասեմ, մամայիս էլ օր ու արև չէր տալիս: Հիմա նույնը կիսուրի հետա: Հարս գնալու օրվանից էդ խե ղճ կնոջը հանգիստ չի տալիս: Ես զարմանում եմ, ոնց ուզեցին իրան: Ախր շատ լավ էին ճանաչում իրան: Կիսուրի հետ կռվում ա ու պատժում ա էդ խե ղճ կնոջը, սովածա թողնում: Իմ խղճին չի նստում, թաքո ւն հաց ու ճաշ եմ տանում: Առիթից օգտվում ա, որ ամուսինը խոպանում ա ու չի տեսնում,
թե ոնցա իրա մոր հետ վարվում: Մի անգամ երեք օր սոված էր թողել ու էդ կինը ուշ ագ նաց եղավ հենց իմ աչքի առաջ: Քրոջս կիսուրը ոտքերից հի վան դա, տանից դուրս չի գալիս, համարյա միշտ պառկած ա: Ես գնում եմ ցերեկները իրա մոտ, երբ քուրս տունը չի: Երեկ քուրս կա տա ղած զանգեց ինձ ու ասեց, որ խոսալու բան ունի հետս: Աչքիս ջոկելա, որ կիսուրին ճաշ եմ տարել: Հաստատ գիտեմ, բմբուլներս քամուն կտա: Բայց չեմ լռելու, հերիք եղավ: Գոնե մի անգամ պիտի լսի, հետո ինչ ուզում ա լինի: