Սկեսուրս մեքենայով մոտեց ավ մուտքի մոտ, իսկ ես երեխաներին դուրս էի հանում։ Մեծ աղջիկս նստեց դիմացը, իսկ ես ու փոքրը հետևին։ Սկեսուրս տեսավ ու սկսեց ասաց, որ իրենց հետ պետք է տանեն միայն մեծերին, փոքրիկս սկսեց լ աց լինել, քանի որ հասկացա վ, որ չի գնում տատիկի մոտ։ Ամուսինս իր գրկում վերցրեց նրան: Ես սկսեցի մեծ աղջկաս տուն տանել։ Ես ասացի, կամ երկուսն էլ գնում են, կամ բոլորը տանն են մնում։ Այսպիսով, փոքրիկս լա ց էր լինում, ուզում էր գնալ ամառանոց:
Նրանք գնացին, բայց ես զգուշացրեցի, որ վերջին անգամ եմ ենթարկվում ամուսնուս հարազատների սադրանքին։ Սկեսուրս պնդում էր, որ ես աբ որտ անեմ, երբ սպասում էի փոքրիկ աղջկաս։ Նա ասում էր, որ մենք ունենք հիփոթեք և մեկ երեխա բավական է: Ես իհարկե չվիրավորվեցի նրանից, քանի որ ամեն մեկն իր կարծիքն ունի:Ամոսւնուս ծնողները շատ ենմ սիրում իրենց ավագ թոռնուհուն, իսկ կրտսերը կարծես իրենցը չլինի: Նրանք միայն ավագի հետ են խաղում, տանում ամառանոց, նվերներ տալիս:
Նրանք միշտ իրենց ավագ թոռնուհուն խանութ են տանում և տարբեր բաներ գնում: Այս անգամ ամեն ինչ ինքնաբուխ տեղի ունեցավ: Տատիկն իր մոտ էր ուզում տանել ավագ թոռնուհուն, իսկ կրտսերը սկսեց շտապել նրա հետևից։ Ամուսինս ասաց, որ երկուսին էլ ուղարկելու ենք, իսկ սկեսուրս արդեն գիտեք, էե ինչ արեց։ Նա ասաց,իբր, իրենց համար դժվար է փոքր երեխային պահել, չեն կարողանում գլուխ հանել:Ով է ճիշտ այս իրավիճակում ըստ ձեզ: