Դուք երբևէ հանդիպե՞լ եք անիմաստ կանոնների տարբեր հաստատություններում և կազմակերպություններում։ Թվում է, թե դրանք հորինված են միայն այցելուներին զայ րացնելու համար։ Մեր այսօրվա պատմությունը տեղի է ունեցել սուպերմարկետներից մեկում ծեր տատիկի հետ։ Բայց, իհարկե, տատիկը կարողացավ արժանի հակահար ված տալ վաճառողուհուն։ Սուպերմարկետում տարեց կինը մոտեցավ դրամարկղին 3 տուփ կատուների կերով։
Գանձապահը նրան ասաց. — Մենք կատվի կեր չենք վաճառում նման քանակությամբ՝ առանց հաստատ իմանալու, որ գնորդը կատու ունի: Պառավը փնթփնթաց, գնաց տուն, բերեց կատվին ու վերցրեց գնվածը։ Հաջորդ օրը տարեց կինը ցանկանում էր գնել 3 մեծ պարկ շան կեր։ Նույն պատմությունը: Խեղճ պառավը ստիպված էր իր շան հետ վերադառնալ սուպերմարկետ։ Հաջորդ օրը տատիկը, մտնելով սուպերմարկետ, անմիջապես գնաց գանձապահի մոտ՝ ձեռքում ստվարաթղթե տուփ։
Տուփի վերևում անցք կար: — Խնդրում եմ, ձեռքդ մտցրու այստեղ, ասաց ծեր տիկինը գանձապահին: Մի քանի վայրկյան տատանվելուց հետո գանձապահը ձեռքը մտցրեց տուփի մեջ ու դեմքը ծամածռելով ասաց. — Սա ի՞նչ է, կղա՞նք, — ու ձեռքը զզ վանքով դուրս քաշեց տուփից: — Դուք միանգամայն ճիշտ եք, սիրելիս։ Ես եկել եմ երեք ռուլոն զուգարանի թուղթ գնելու: