Վ ախից քարացել եմ, էլ վրաս հալ չկա: Ինչ էղավ էսօր գիշեր, էլ արդեն անհնարին է դարձնում իմ՝ էս մեր շենքում ապրելը:Իրոք հիմա որ պատմեմ, թե ինչ է պատահել, դուք էլ չես կարողանա անտարբեր անցնել:
Ծնվածս օրվանից մեր շենքում եմ ապրում ու ապրել: Ոչ մի անգամ սենց բան չեմ տեսել, նման բանի ականատես չեմ եղել: Ուրեմն՝ գիշերը մեզ համար քնած ենք, մեկ էլ լսում ենք, որ մեկը մեր դուռը ջ արդում է:Էնպես էին թակում, որ էդ ձայներից եմ արթնացել:
Դիտանցիք նայում եմ, տեսնում՝ ոչ ոք չկա: Ապշում եմ ու միաժամանակ շատ վախենում, բայց դե ի՞նչ անեմ. ոչինչ չեմ տեսել, որ մեկին դիմեմ, օգնություն խնդրեմ:Էլի են ծեծում դուռը, ես էլ էդ օրը թարսի պես տանը մենակ եմ, մամաս ու պապաս էլ՝ հանգստանալու՝ Եգիպտոս:
Ինչ ասես, որ չմտածեցի էս վերջին դեպքերի հետ կապված, բայց մի քանի րոպե հետո, երբ որ պատուհանից նայում էի՝ տեսնեի՝ էդ ով էր դուռս տենց ջ արդում, տեսա, որ մեր հարևանի աղջիկներից մեկին գրկած տանում են եևրկու ուրիշ կին;լ Խեղճ աղջիկը վ ատացել էր, օգնություն էր պետք, ես էլ հի մարի պես էս վերջին դեպքերից վախեցած սենց ինձ պահեցի: Էլ չեմ ուզում էս շենքում ապրեմ, ամ աչում եմ: