Մի շաբաթ առաջ թոռիս ծնունդն էր: Թոռս դարձավ 5 տարեկան: Ես գժ վում եմ թոռիս համար: Շատ լավնա: Ուզում եմ ամբողջ օրը գիրկս առնեմ ու կրծ քիս սեղմեմ: Բայց տղուս ու հարսիս վրա շատ ջղայ նա ցած եմ: Ովա՞ տեսել, որ 5 տարեկան երեխուն թանկանոց հեռախոս նվիրեն:
Չեն հասկանում, որ դրանով էդ երեխուն ոչ մի լավություն չեն անում: Խոսում եմ դառնում եմ վատամարդ, չեմ խոսում, ինքս ինձ ներսից ուտում եմ: Հիմա էդ երեխեն ամբողջ օրը հեռախոսը ձեռքը նստածա: Հարսս էլ ուրախանում ա, թե երեխեն խելոք նստածա: Իմ կարծիքով շատ սխալա, երբ էդ տարիքի երեխեն ամբողջ օրը հեռախոսով ա զբաղվում: Ես շատ եմ անհանգստանում թոռիս համար: Բացի էդ, աաաչքերիի համար էլ լավ չի:
Աչքերը սկսում են կարմրել: Շուտով տեսողության հետ խնդ իրներ կունենա: Ինձ մ բանա հեաքրքիր, իմ տղեն ու հարսը իրանց երեխուն հեչ չեն խղ ճու՞մ, չեն հասկանու՞մ, որ սեփական երեխուն դրանով իսկ վնա սում են: