Մի քանի տարի առաջ աշխատում էի մանկատա նը : Չգիտեմ ինչի որոշեցի էդտեղ աշխատել, որովհետև սր տից շատ թույլ եմ : Ամեն նոր բերած երեխու համար սի րտս մղ կտում էր : Մարդս տենալով իմ վիճակը ասում էր ուրիշ աշխատանք գտի : Բայց ես շատ էի սիրում էդ էրեխեքին : Դայակներից ոչ մեկը իմ նման իրանց չէր սիրում : Տխ ուր պատմություններ շատ են էղել :
Բայց էս մեկը հեչ չեմ մոռանում, մանավանդ որ դրանից հետո իմ կյանքը փոխվեց : Էդ օրը իրիկունը մեր մանկատուն բերեցին մի տարեկան մի տղու : Խեղճ էրեխեն վա խեցած կողքերն էր նայում : Իրա ծնողները վ թարի էին ենթարկվել ու էրեխեն մնացել էր որբ : Հորական տատը հրաժարվել էր, ասել էր չեմ կարա պահեմ :
Խեղճ էրեխեն էնքան վա խեցած էր, որ դաժե չէր լա ցում : Գրկեցի ու զգացի սի րտը ոնց ա խփում : Չէր հասկանում իրան ուր են բերել, մաման ուրա : Ես շատ էի խղճում նրան, ու էդ գիշեր ես իրան տարա իմ սենյակ : Քնի մեջ դողում էր, լացում էր: Ես իրան սկսեցի շատ ուշադրություն դարձնել : Իմ հետ մի տարիքով դայակ էր աշխատում : Էդ չար պառավն ասում էր մի գրկի դրան, որբ անտեր լա կոտա, ինչ գիտես ով ա դրա մերը:
Թարս ու շիտակ նայում էր վրես, երբ ես էդ էրեխուն գրկում էի : Մի քանի օր հետո տնօրենը կանչեց ու ինձ գործից ազատեց, ասեց, որ խտրականություն եմ դնում էրեխեքի մեջ :Էկա տուն, բայց խիղճս հանգիստ չէր, մտածում էի էրեխու մասին : Մարդուս ասցեի, որ պիտի որդեգրենք էդ տղուն : Գնացինք իրար հետ տեսավ էրեխուն ու համաձայնվեց : Հիմա երջանիկ ապրում ենք, մի քանի ամսից մեր երկրորդ էրեխեն կծնվի : Հեչ չեմ փոշմանել :