Այսօր առավոտյան 18 տարեկան աղջիկ երեխա լույս աշխարհ բերեց, հրաժարագիր գրեց, տաքսի զանգեց և դուրս եկավ հի վանդանոցից: Երեկոյան ծննդատուն հասա կ ծ կումներով, մենք սպասում էինք մեր չորրորդ երեխայի լույս աշխարհ գալուն: Այսինքն ՝ այդ ժամանակ մեր ընտանիքն արդեն մեծ էր։
Երկրորդ և երրորդ տղաներս երկվորյակներ են։ Հետևաբար, իմ հաջորդ հղիության փաստի առթիվ ընտանեկան հիմնական հարցը (իհարկե մի քիչ հումորով) հետևյալն էր. Իսկ եթե հանկարծ կրկին երկվորյակներ ծնվե՞ն: Վերջապես, ամեն ինչ ետևում էր… Մի քանի ժամ անց ինձ մոտ բերեցին իմ երեխային կերակրելու համար: Մի քանի րոպե անց գլխավոր բժիշկը եկավ իմ սենյակ և ասաց․
— Այստեղ մենք նման իրավիճակ ունենք… Այսօր առավոտյան 18-ամյա մի կին աղջիկ է լույս աշխարհ բերել, հրաժարագիր է գրել, և հեռացել ծննդատնից: Մենք ստիպված էին բաց թողնել նրան: Աղջիկն այնքան գեղեցիկ է, մեծ, ինչպես գիտեմ, իրոք երկվորյակ էիր ուզում: Մտածեցի… Միգուցե, երեխային տանե՞ք: Եվ մենք կգրենք, որ դուք եք ծննդաբերել։
Ես չեմ ուզում երեխային տալ մանկատուն: Ինչպիսի՞ կյանք կա այնտեղ երեխայի համար: Արցո ւնքներ միայն։ Իհարկե, դա անօրինական է, բայց որդեգրումը ամիսներ է տևում։ Իսկ այդ ողջ ընթացքում երեխան պետք է մանկատա նը մնա։ Ես անկեղծորեն ա պշ ած էի և ․․․ ծննդատնից տուն գնացի երկու բալիկներիս հետ միասին։ Օր օրի համոզվում եմ, որ ճիշտ եմ վարվել։