Ես շուրջ 15 տարի դպրոցում եմ աշխատում, բայց, անկեղծ նման բան դեռ չէր եղել իմ պրակտիկայում: Իմ աշխատանքային գործունեության ընթացքում ես տարբեր տեսակի մարդկանց հետ եմ շփվել, բայց նման դեպք ինձ հետ առաջին անգամ եղավ: Չորրորդ դասարանի աշակերտներից մեկը դասի ժամին անկարգություն էր անում, աղմկում էր, խանգարում էր դասը, ես նրան նկատողություն արեցի մի քանի անգամ: Բայց նա հաշվի չառավ:
Շարունակում էր նույնը, ես ձայնս բարձրացրի ու գո ռացի նրա վրա: Պահանջեցի լռել ու դասը չխանգարել: Հաջորդ օրը սովորականի պես գնացի աշխատանքի: Երկրորդ ժամին տնօրենը ինձ կանչեց իր մոտ: Մտա կաբինետ: Ներսում մի կին էր նստած, գլխի ընկա, որ աշակերտի ծնող է: Նա առանց պատասխանելու իմ բարևին միանգամից անցավ հար ձակ ման. Լսիր, էղածդ դասատու չի՞, դու ո՞վ ես, որ իմ երեխու
վրա ձենդ բարձրացնես, լավ իմացի, իմ երեխեն մյուսների նման չի, իրա նկատմամբ հատուկ վերաբերմունքա պետք: Ես անմիջապես գլխի ընկա թե ում ծնողն է: Ես ասացի, որ ինձ համար բոլոր աշակերտները հավասար են, բոլորին սիրում եմ հավասարապես: Եվ նրանցից ամեն մեկը նկատողություն կստանա, եթե դասի ժամին իրեն վատ պահի: Ասեցի ու դուրս եկա կաբինետից: Պարզվում ա, որ էդ երեխան ինչ որ մեծահարուստի ընտանիքից էր: Ինձ ապ շե ցրեց տնօրենի լռությունը: