Մենք տարբերվում ենք շատ այլ զույգերից: Ընդունվածա, որ տղամարդը պետքա մի քանի տարով մեծ լինի կնոջից: Բայց մեր դեպքում հակառակնա: Ես մեծ եմ մարդուցս 8 տարով: Մերոնցից բռնած, մարդուս հարազատներով վերջացրած. սաղ մեզ քննադ ատում են: Տեղից հելնողը որոշում ա, որ մենք իրար համապատասխան չենք, չենք կարա երջանիկ լինենք ու շուտով կբաժանվենք: Բայց կիսուրս, իրա ցա վը տանեմ, մեզ պաշտպանում ա:
Ի դեպ, միակ մարդնա, որ մեր կողքին ա, բոլորի բերանը փակում ա: Մեր հարևանի հարսը 6 տարով փոքր ա ամուսնուց: Բայց իրար հետ յոլա չեն գնում: Սաղը օրը վի ճում են ամուսիններով: Մենք արդեն հոգնել ենք իրանց գոռ գո ռոցներից: Բայց էդ հարևանի կինը կիսուրիս տեսնելուց ասելա. Հարսդ ու տղեդ իրար հետ երկար չեն ապրի, ովա՞ տեսել, կնիկը մարդուց մեծ լինի, էդ կինը երբեք ամուսնուն չի ենթարկվի:
Կիսուրս էլ ջղայնացած պատասխանելա. Քո հարսը տղուցդ փոքրա տարիքով, բա ինչի՞ յոլա չեն գնում, մեր տնից մի հատ ձեն լսվելա՞ էսքան ժամանակ, իսկ ձեր տանը ամեն օր վե ճ ու կռ իվա: Իմ հարսն ու տղեն շատ լավ իրար հասկանում են ու երջանիկ են: Ընտանիքում կարևորը փոխադարձ սերն ա ու հարգանքը, իսկ թե ով ումից մեծ կլինի, դա էական չի: