Հարսանիքին մնացել էր ընդամենը երեք օր, երբ փեսան լքեց ինձ։ Առանց բացատրության, առանց վե ճի, նա պարզապես անհետացավ, և շուտով պարզ դարձավ, որ նա ամուսնացել է։ Ես գնացի սովորելու, որպեսզի բու ժաշխատող լինեմ: Ես կառչել էի իմ ուսումից, ինչպես փրկօղակ։ Եվ արդյունքում ես լավ բժիշկ դարձա: Աշխատանքի ընդունվեցի: Մեկ շաբաթ առաջ ինձ կանչեցին հարեւան գյուղ՝ հի վանդ երեխայի մոտ։ Արագ գտա տունը, մտա ու հասկացա, որ տան տերը իմ նախկին փեսացուն էր, իսկ հի վանդը նրա տղան է, մոտ հինգ տարեկան։
Իհարկե, զննեցի, թողեցի անհրաժեշտ դե ղերը՝ օգտագործման ցուցումներով ու գնացի։ Եվ ես չցանկացա լսել նրա ներողությունները։ Նա վատ էր վարվել ինձ հետ: Բայց ընդամենը մեկ հանդիպում և ամեն ինչ վերսկսվեց: Մի քանի օր անց՝ Սուրբ Ծննդյան նախօրեին, նա հայտնվեց իմ տանը, իր երեխայի հետ: Նրանք եկել էին բու ժկ ետ՝ ստուգ վելու, այնտեղ ոչ ոքի չգտան և որոշեցին գալ ինձ մոտ։ Տղան ոչ միայն բացարձակ առո ղջ էր:
Նա պատմեց, որ ինձ դա վա ճանել է հետաքրքրությունից ելնելով, քանի որ աղջիկը հղ իա ցել է, նրա հայրը, որ հարուստ ու հեղինակավոր մարդ էր, ստիպել է նրան ամուսնանալ դստեր հետ: Նրա կինը երեխա է լույս աշխարհ բերել, բայց սեփական կյանքի գնով։ Ես հասկացա, որ ես նույնպես չեմ դադարել սիրել նրան, անկախ ամեն ինչից: Շնորհակալ եմ փոքրիկս, դու մեզ բաժանեցիր, բայց նաև մտերմացրիր։