Երբ ամուսինս մեզ տանից դուրս արեց, ես չգիտեի ուր գնալ, ոչ վարձի գումար ունեի, ոչ էլ հացի փող: Երեխայի հետ չէի կարող դրսում մնալ: Գնացի ուղիղ սկեսուրիս տուն: Ես չէի կարողանում հանդարտվել, լաց էի լինում: Նման բարություն չեմ սպասում նրանից, և նորից անկեղծորեն շնորհակալություն հայտնեցի նրան. Եթե դու չլինեիր, ես ու աղջիկս չգիտեմ ուր կգնայինք, որովհետև ես նույնիսկ աշխատանք չունեմ, նույնիսկ հաց չունեմ։ — Հանգստացիր, ոչինչ, ամեն ինչ լավ կլինի։ Ես ինքս եմ մե ղավոր, այդպիսի անպատասխանատու որդի եմ մեծացրել։
Այսպիսով, ես կուղղեմմ նրա սխալները, իմ ուժերի ներածին չափով, ինչպես կարող եմ կօգնեմ ձեզ, և կանեմ հնարավոր ամեն ինչ ձեզ համար։ Իսկ այժմ, գնացեք քնեք։ Այդպես մեզ ընդունեց մեր սիրելի տատիկն ու հրեշտակը: Հաջորդ օրը ցերեկը խոհանոցում տորթով թեյ էինք խմում, երբ դռան զանգը հնչեց։ Սկեսուրս գնաց բացելու։ — Մայրիկ, ծանոթացիր, սա իմ նոր կինն է: Մայրիկ, մենք ուզում ենք քեզ խնդրել, որ թույլ տաս քեզ հետ ապրել մոտ վեց ամիս: Հիմա մենք չենք կարող վարձով ապրել: Լսելով ամուսնուս ձայնը՝ ես լարվեցի մարմինս։
Ես սկսեցի անհանգստանալ, որ հիմա սկեսուրս կթողնի նրանց ներս, և նա կխնդրի ինձ ու աղջկաս դուրս գալ բնակարանից։ Այդ մասին մտածելուն պես արցու նքներ հոսեցին աչքերիցս։ — Հեռացե՛ք այստեղից, երկուսդ էլ հեռացե՛ք իմ բնակարանից։ Դու քո կնոջն ու երեխային թողել ես առանց մտածելու թե ինչով են ապրելու և հիմա ինձնից պահանջում ես, որ քեզ ընդունեմ: Ես ամաչում եմ, որ քեզ նման որդի ունեմ: Գնացեք, անամոթներ։Այսպիսով, բոլորովին անծանոթ կինը դարձավ իմ մայրը: