Երբ Դավիթը հինգ տարեկան էր, նրա հայրը մա հացավ։ Մայրը երկար չտրտմեց. Վեց ամիս անց նա սկսեց հանդիպել մեկ այլ տղամարդու հետ։ Նա անհատ ձեռներեց էր, ուներ երեք բենզալցակայան, խանութներ մեր քաղաքում։ Նա լավ էր վերաբերվում Դավիթին: Հետո Դավիթի մայրը նոր ուսնուց երկու դուստր լույս աշխարհ բերեց։
Այդ ժամանակվանից մայրը սկսեց չսիրել Դավիթին: Միայն խորթ հայրը սիրով ու հոգատարությամբ էր վերաբերվում տղային։ Այն ժամանակ Դավիթի մոտ տպավորություն էր, որ իր մայրն է խորթ, այլ ոչ թե հայրը: Ժամանակի ընթացքում խորթ հայրը շատ կապվեց տղայի հետ, նրա հետ լուրջ հույսեր էր կապում:
Իսկ քույրերը չէին սիրում Դավիթին և կարծում էին, որ հայրը նրան ոչինչ չի թողնի: Փեսաները անհամբերությամբ սպասում էին, թե իրենցից ում բաժին կհասնի այն: բայց որքան մեծ եղավ բոլորի հիաս թափությունը, երբ պարզ դարձավ, որ խորթ հայրը իր բիզնեսը թողել էր հենց Դավիթին: