Աղջիկս երեխեքի հետ գնում էին փեսուս մոտ: Աղջիկս իրանց տան բանալին տվեց, որ մեկ-մեկ գամ ծաաղիկները ջրեմ ու կերակրեմ իրանց ճագարին: Հաջորդ առավոտ գնացի նրանց տուն։ Բայց երբ անցա շեմը, սի րտս քիչ մնաց կանգներ: Աչքերիս առաջ բացված խառնաշփոթը ոչ մի նկարագրության ենթակա չէր։ Ամեն ինչ ընկած էր հատակին, լոգարանում՝ հետքեր ամենուր, նույնիսկ պատերին։ «Այստեղ պետք է կարգի բերել», — մտածեցի ես և հաջորդ օրը վերադարձա շվաբրով, լաթերով և մաքրող միջոցներով։ Մի քքանի օր պահանջվեց բնակարանը լավ մաքրելու համար: Ես ջրեցի ծաղիկները, կերակրեցի նապաստակին և գնացի տուն:Երեխաները վերադարձան 3 շաբաթ անց, ես նրանց դիմավորեցի օդանավակայանում ու միասին գնացինք տուն։
Ես սպասում էի, թե աղջիկս ինչպես կուրախանա, որ տեսնի տունը կարգի եմ բերել։ Բայց հենց որ գնացինք նրանց տուն, աղջիկս շրջվեց ու սկսեց բղավել ինձ վրա. Ես քեզ միայն խնդրեցի ջրել ծաղիկները։ Փեսաս հետ չմնաց կնգանից: Չեմ հասկանում ի՞նչ վատ բան եմ արել: Ես չէի կարող տանել այդ ամենը: Նա շրջվեց և հեռացավ՝ շրխկացնելով դուռը։ Ես քայլում էի փողոցով և չէի կարողանում զսպել արցունքներս։ Ինչքան անշնորհակալ են։ Ես այլևս չեմ շփվի նրանց հետ, մինչև նրանք բոլորը միասին չգան ինձ մոտ և ներողություն չխնդրեն իրենց խոսքերի համար։