Հիշում եմ երկար տարիներ առաջ, երբ որ էկա հարս, սկեսուրս ինձ ինչ վատ ընդունեց: Ինքը ահավոր բարդ ու վտանգավոր կնիկ էր ու ես դաժե մեկ-մեկ վախենում էի իրա հետ նույն հարկի տակ մնալուց:
Ես հիմա որ հետ ե նայում, հասկանում եմ, որ ինքը դաժե հոգեբանական ու հոգեկան լուրջ խնդիրներ ուներ:
Մի անգամ էլ մտա տուն, տենամ էրեխեքիս պարաններով կապել ա աթոռին, սիրտս կանգնեց: Ինձ ասեց, թե բա խաղ ենք խաղում, բայց չեմ հավատում, մտածում եմ, որ կարող ա էրեխեքիս էլ էր ուզում ինչ որ վնաս տար:
Հիմա որ հետ եմ նայում, զարմանում եմ, թե ես ոնց եմ կարացել իրա հետ նույն հարկի տակ ապրեմ: