Ես ու քույրս մանկուց ջրի անբաժան ենք եղել։ Միշտ ամեն ինչ միասին էինք անում, նույնիսկ նա մեկ տարի անց գնաց դպրոց, որ նույն դասարան ընդունվենք։ Մենք միասին գնացել ենք նկարչության և մարմնամարզության։ Մեզ երկվորյակ էին ասում, թեև մեր միջև մեկ տարվա տարբերություն կար։ Երբ մենք մեծացանք, մենք միասին էինք գնում ժամադրության: Հետո մենք հանդիպեցինք հիանալի տղաների: Նրանք մանկության ընկերներ էին և մենք սկսեցինք հանդիպել: Շուտով ամուսնացանք և նույնիսկ միասին իմացանք երեխաների ապագա ծննդյան մասին։Մենք յոթերորդ երկնքում էինք: Ամուսինս երազում էր աղջկա մասին, իսկ քրոջս ամուսինը անընդհատ կրկնում էր, որ միայն որդի է ուզում։ Բայց որոշեցինք նախօրոք չճշտել երեխաների սեռը։
Եվ այսպես, մեր ամուսինները վեց ամսով մեկ գնացին արտերկի աշխատելու։ Պետք է վերադառնային, երբ մեր երեխաները դառնային 2 ամսական: Ես ու քույրս երեխաներ ունեցանք 2 օրվա տարբերությամբ։Մենք միասին ենք եղել հի վանդանոցում՝ նույն սենյակում։ Ես ունեի տղա, իսկ նա՝ դուստր։ Նա ամբողջ գիշեր լ աց էր լինում և չգիտեր, թե ամուսինը ինչպես կարձագանքի աղջկա լույս աշխարհ գալուն։ Ես մտածում էի, որ նա կթողնի նրան և առաջարկեցի երեխաներին փոխել։
Ես չէի ուզում, բայց նա ստիպեց ինձ: Ամեն օր չէի կարողանում ներել ինքս ինձ, բայց քրոջս երջանկությունը թանկ արժեցա վ ինձ վրա։ 4 տարի անց քույրս մա հացա վ, ամուսինն սկսեց խմել ու ձեռքը բարձրացնել երեխայի վրա։ Ես կոտրվեցի և ասացի ճշմարտությունը: Ինձնից մեկ ամիս պահանջվեց մայրությունը հաստատելու համար, բայց ես վերադարձրեցի որդուս