Հայկական իրականությունն ասես բոլոր ժամանակների համար շարունակ տարբերվել է աշխարհի տարբեր երկրներից։
Հայը հայի նկատմամբ ունեցած փոխադարձ սերն ու հարգանքն ասես երբեք չեն դադարել լինել բոլոր ժամանակներում։
Մեր օրերի հատկանշական մարդիկ էլ ասես ևս բացառություն չեն։
Կան իսկապես այնպիսի անձինք, որոնց իսկապես սիրում են մարդկանց մեծ մասը։
Հակոբն էլ թերևս բացառություն չէ, ով Տաթևի վանական հացթուխն է և իր մարդ տեսակով կարողացել է բոլորին միայն վարակել իր հայրենասիրությամբ և մարդկանց նկատմամբ մարդ լինելու իր հարուստ և չկրկնվող կարողությամբ։
Վերջինիս անձն ասես շատերի համար նաև այն լավագույն օրինակն է, ում միշտ կարելի է կրկնօրինակել և շարունակ սիրել և պատվել իրեն։
Լուսանկարն այժմ, որը ևս կնկատեք հենց նրա մասնակցությամբ պատահական նկար չէ։
Բարություն և սեր ու հոգատարություն միայն կարելի է նկատել նրա աչքերում։
Ամեն մեկն էլ թերևս մեզանից եթե կարողանա լինել հենց այսպիսին իր տեսակով ապա բարությունը միշտ կհաղթի, ինչպես եղել է միշտ։