Հարսանիքիս օրը արդեն հղի էի, բայց ոչ ոք չգիտեր․ 3 օր անց կիսուրս․․․Ամբողջ աշխարհով մեկ ինձ խայտառակ արեց։ Հարսանի քիս երկար եմ սպասել: Տարիներ շարունակ ընկերություն ենք արել ամուսնուս հետ, նշանվել ենք, հետո էլ երկար սպասել, մինչև ֆինանսապես հնարավոր լինի հարսանիք կազմակերպել: Այնպես ստացվեց, որ հարսանիքի ժամանակ ես արդեն հղի էի:
Միայն ես ու ամուսինսն գիտեինք այդ մասին, քանի որ արդեն հարսանիքի օրը նշանակած էր ու ամուսնանալու էինք, չէինք ուզում աղմուկ անել ու այդ մասին հայտնել ոչ մեկին: Մտածում էինք հարսանիքից հետո կասենք:Սակայն ամեն ինչ այդքան էլ մեր պլանա վորածով չեղավ: Հարսանիքն անցավ շատ ուրախ ու լավ:
Պարեցինք, ուրախացանք, բոլորը գոհ ու երջանիկ էին: Փորձում էինք ետ գալ հարսանեկան թոհուբոհից ու հանգստանալ, երբ ես հա սկացա, որ վատ եմ զգում: Հարսանիքից երեք օր անց ուշագնաց եղա սուր ցավերից:Ինձ շտապ տեղափոխեցին հիվանդանոց: Արթն ացա այն ժամանակ, երբ արդեն վերակենդանացման բաժանմունքում էի: Ամուսինս ասաց, որ կորցրել եմ երեխային ու բոլորն իմաց ել են, որ ամսական հղի եմ եղել:
Դրանից հետո սկեսուրս մունաթով մտա հիվանդասենյակ, սկսեց վիճել հետս, որ մինչև ամուսնանալն արդեն հղի եմ եղել: Ես ի վիճ ակի չէի խոսելու, քանի որ շատ վատ էի զգում: Դեպքից հետո, սկեսուրս իմ առողջական վիճակի մասին անհանգստանալու փոխա րեն, զանգել է հորս ու մորս, ինչ ասես ասել, ինձ խայտառակ արել ծնողներիս մոտ:
Հետո էլ զանգել է իր քուրերին, պատմել ամեն ինչ ու ինձ թեթև վարքի տեր ներկայացրել: Մի խոսքով՝ ինձ խայտառակ է արել ամ բողջ աշխարհի առաջ: Հիվանդանոցից արդեն դուրս եմ գրվել, գնացել եմ տուն, առավոտից երեկո քիթ ու մռութ ա, ոչ հետս խոսում ա, ոչ էլ նորմալ վերաբերվում: Չգիտեմ էլ սրա վերջն ինչ ա լինելու