Երկու կանայք նստած էին դեմ դիմաց սրճանարում: Նրանցից տարիքով մեծը խզեց լռությունը. Ես չէի սպասում, որ նա այդպես ստ որ աբար կխաբի ինձ: Նույնիսկ մտքովս չէր կարող անցնել, որ նա ընդունակ է այդպիսի արարքի: Բայց ես նրան բաց չեմ թողնի մինչև չվճարի հորս պարտքը: Ըստ պայմանագրի նա ֆինանսական պարտավորություններ ունի ընկերության նկատմամբ:
Մինչև վերջին լուման չվճարի, ես նրանից չեմ բաժանվի և նա հնարավորություն չի ունենա քեզ հետ ամուսնանալու: Եվ մի բան լավ հիշիր, եթե նա այսպես է վարվում ինձ ու իմ որդու հետ, մի օր էլ քեզ հետ նույն կերպ կվարվի: Նրանց հանդիպման պատճառը նույն տղամարդն էր: Նա որոշել էր լքել կնոջը հանուն երիտասարդ կնոջ, որը հ ղի էր: Ամուսինը վճարեց բոլոր պարտքերը և հեռացավ կնոջից: Երկու տարի անց երիտասարդ կինը երեխան գրկին թակեց ամուսնու նախկին կնոջ դուռը:
Պարզվեց, որ տղամարդը խրվել է պարտքերի մեջ, ամեն ինչ թողել է խեղճ կնոջ վրա և անհետացել։ Պարտքատերերը աղջկան հանգիստ չեն տվել. Նա չուներ ոչ ոք, ում կարող էր դիմել նման հարցով, և նա ամաչում էր վերադառնալ ծնողների մոտ։ -Մի լացիր: Ես կօգնեմ քեզ, դու այստեղ կապրես: Իմ տունը փոքր է, բայց ունի բոլոր հարմարությունները։ Ո՞վ կմտածեր, որ այսքան տարի հետո ամեն ինչ այսպես կդասավորվի։