Ես ու ամուսինս ապրում էինք իմ բնակարանում, ծնողներս այն գնել էին ինձ համար վաղուց, երբ ես սովորում էի։ Հիմա սկեսուրս, ամեն անգամ, երբ գալիս է մեզ հյուր, չի մոռանում ինձ նախատել, որ իմ ծնողները կարող էին գոնե մի փոքր վերանորոգել և գնել էժան կահույք, քանի որ բնակարանն այնքան վատ վիճակում է։ Մի անգամ սկեսուրիս ակնարկեցի, որ եթե նրան ինչ-որ բան դուր չի գալիս, ապա ինքը կարող է վերանորոգել և օգնել մեզ կահույք գնել։ Իսկ ամուսնուս մայրն անընդհատ պատճառաբանում էր, թե ամուսին չունի, որդուն ինքն է մեծացրել, հետեւաբար մեզ օգնելու հնարավորություն չունի:
Իսկ վերջերս մեզ մոտ եկավ այդ տղամարդու մայրը և սկսեց բո ղոքել, որ իրեն աշխատանքից հանել են, հիմա նոր աշխատանք է փնտրում, բայց իր տարիքում դա հեշտ չէ, քանի որ նրան ոչ մի տեղ չեն ուզում տանել աշխատանքի։ . Երբ նա գնաց տուն, ամուսինս ասաց, որ պետք է օգնենք մորը, քանի որ նրան գումար է պետք կոմունալ վճարները վճարելու և մթերք գնելու համար։ Ես դեմ չեղա, նրա մայրն է: Ամեն ամիս մենք նրան գումարբ էինէ փոխանցում: Մի օր էլ սկեսուրս հայտնցե որ պատրաստվում է ամուսնանալ: Ասաց, որ շատ լավ մարդ է, ամուսնալ ուծված, երեխաները մեծահասակ են, նա ազնվորեն թողել է իր բնակարանը կնոջը։
Եվ հետո նա տեղափոխվեց սկեսուրիս բնակարան: Ստիպված էինք գումար փոխանցել ավելի շատ, որպեսզի նրանց երկուսին բավարարի: Մի անգամ աղջիկս հի վանդ էր, խնդրեցի սկեսուրիս գալ երեխայի մետ, ես չէի կարող բացակայել աշխատանքից: Րոպեներ անց զանգում է սկեսուրիս ամուսինը և ասում, որ իր կինը պարտավոր չէ խնամել մեր երեխային, նա ամուսին ունի և պետք է հոգ տանի նրա մասին: Այդ օրվանից մենք ամուսինս մորն ասաց, որ այլևս գումար չի փոխանցի, ավելին, ծերության օրոք հույսը չդնի մեր օգնության վրա: