Էս էլ թազա մոդա ընկավ, տեղից հելնող կնիկը նստում ա մեքենայի ռույլին: Կնգաս ընկերուհիները մեքենա ունեն, հիմա կնիկս էլ կպելա, ասում ա ուզում եմ մեքենա քշել սովորեմ: Մի երկու բաժակ խմել էի, տվեցի կնգաս բերնին, ասեցի, մյուս անգամ նման բան չասես: Լավ տղու կնիկը ավտո չպիտի քշի: Նե ղացավ ինձանից, մի երկու օր խռ ով մնաց հետս: Կնիկն ինչ գործ ունի ավտո քշի, կնիկը պիտի ճաշ եփի, աման լվա:
Չեմ սիրում, որ կնիկը մեքենայա քշում, զարմանում եմ դրանց ամուսինների վրա: Կարող ա ես հետամնաց եմ ու ժամանակակից կյան քից բան չեմ հասկանում, բայց ես ըտենց եմ մտածում: Ես հիշում եմ, մենք որ փոքր էինք, գյուղում էինք ապրում: Տատիս պապուս ներկայությամբ իրավունք չուներ սեղանի մոտ նստեր ու հաց ուտեր:
Պապիս շատ խիստ մարդ էր: Քեֆս բերում էր, իսկական տղամարդ էր: Նայում էր կնգա վրա, կնիկը տեղում չորանում էր: Ըտենց պետքա լինի, ոչ թե հիմիկվա պես: Կոժից քիփ շալվարները հագնում են, նստում են մեքենայի ռույլին: Դրանց տղամարդիկ իրավունք չունեն տղամարդ կոչվել: