Դուք չեք խնդրել ձեր ծնողներին ունենալ ձեզ: Դա կարող է կո պիտ և տհ աճ թվալ, բայց դա այդպես է: Ձեր ծնունդն ու դաստիարակությունը նրանց պատասխանատվության և ցանկության ոլորտն է։ Ծննդյան պատճառով ոչ մեկին պարտք չես։ Եվս մեկ անգամ. դու ծնվել ես, որովհետև նրանք այդպես են ցանկացել: Նրանց ակնկալիքներն ու ցանկությունները իրենց գործն են։ Դուք մե ղավոր չեք, եթե ինչ-որ բան չեք արդարացնում կամ չեք գնում ձեր ճանապարհով: Դուք պատասխանատու չեք նրանց հույզերի և զգացմունքների համար։ Դուք իրավունք ունեք չսիրել կամ չներել ձեր ծնողներին: Եթե դուք զգում եք, որ նրանք ձեզ չափազանց մեծ ցա վ ու տա ռա պանք են պատճառել, և դուք պատրաստ չեք ներել նրանց,
ապա ձեզ հարկավոր չէ։ Դուք պարտավոր չեք ներել և սիրել ձեր ծնողներին, քանի որ «դա անհրաժեշտ է»։ Պետք չէ բռ նա բարել ինքդ քեզ միայն այն պատճառով, որ դա հասարակության ընտրությունն է՝ դիմանալ ու սիրել ատամների կրճտոցով: Դուք իրավունք ունեք տիրապետելու ձեր սահմաններին: Ես ավելի ու ավելի եմ բախվում ավագ սերնդի թյուրիմացության հետ հարաբերությունների թեմայում: Շատ եմ ցա վում, որ նրանք չգիտեին, որ կարելի է խոսել և կիսվել փորձառություններով՝
առանց դա տապ արտման ու զրպարտության վա խի։ Որ բոլոր հարցերը պետք է լուծվեն զուգընկերոջ, հարազատի և երեխաների հետ բանավոր՝ բերանով։ Այդ դեպքում պետք չէ համբերատար լինել:Մենք չենք կարող և իրավունք չունենք փոխել ծնողներին, բայց կարող ենք ընդունել կամ չընդունել նրանց։ Դուք կարող եք պարզապես ընդունել նրանց այնպիսին, ինչպիսին նրանք են: