Արինան, կրունկները տկտկացնելով, բանալիներով բացեց դուռը և մտավ բնակարան։ Աղջիկը հոգնած նստեց միջանցքում գտնվող աթոռի վրա և հանեց կոշիկները. -Ես տանն եմ, — գոռաց նա դատարկ տան մեջ, բայց ոչ մի ձայն չկար: -Տարօրինակ է, — ասաց Արինան,-Արմենն այսօր պետք է տանը լիներ,- մտածեց նա և մտավ սենյակ։
Սենյակը դատարկ էր, միայն ակվարիումի ձկներն էին անզգույշ լողում բազմերանգ խճաքարերի միջով։ Սեղանի վրա գրություն կար դրված, Արինան արագ մոտեցավ, գրությունը վերցրեց: Բացելով այն՝ նա գտավ իր ամուսնու գա ղտնի գրությունը՝ ես ամեն ինչ գիտեմ: Գրությունը կարդալուց հետո Արինան չկարողացավ հասկանալ, թե ինչ է պարզել ամուսինը։
Իր գլխում անց կացնելով բոլոր հնարավոր տարբերակները, նա հասկացավ, որ ոչինչ չկա։ Փոթորկված ստա մոքսը Արինային հիշեցրեց, որ ուտելու ժամանակն է: Գնալով խոհանոց՝ Արինան սկսեց սենդվիչներ պատրաստել, բայց սառնարանի վրա մեկ այլ գրություն տեսավ. «Ընթրիքը գազօջախի վրա է»: Դուռը բացող բանալիների ձայնն ընդհատեց հետագա ենթադրությունները։ Միջանցքից մի մարդ հայտնվեց ծաղիկների փարթամ ծաղկեփնջով և մեծ խաղալիք արջուկով.
-Սիրելիս, ինչ գրություն ես թողել, — Արինան անմիջապես սկսեց հա րձակումը: Կնոջը համբուրելով՝ ամուսինն ասաց. — Չես գուշակում։ Ինչու չասացիր, որ շուտով երեքով ենք լինելու։ — Չենք լինելու:Ինչու ես այդպես կարծում, – զարմացավ Արինան։ -Իսկ ինչ կասես քո կերած բոլոր թթուների մասին և որ խնդրում էիր ինձ անկողին բերել մանանեխով ելակ: Իսկ ինչն է քեզ այդքան դյուրագ րգիռ դարձրել։ -Բայց ես թեստ չեմ հանձնել, ես ոչինչ չգիտեմ, — պնդեց նա: -Բայց ես գիտեմ, — ասաց ամուսինը՝ ավելի ամուր գրկելով կնոջը: — Ես շատ ուրախ եմ: Իսկապես, ութ ամիս անց նրանք ունեցան գեղեցիկ, առո ղջ աղջիկ։