Գիտեի, որ տղայիս զոքանչն ինձ ընդհանրապես չի սիրում, բայց որ այսքան, մտածել անգամ չէի կարող։ Բայց դե այս մի լուսանկարից ամեն ինչ պարզա դարձավ, հիմա կբացատրեմ, թե ինչպես։ Ուրեմն՝ ես ու քույրս ամեն տարի գնում ենք վրաստան՝ Քոբուլեթի, հանգստանալու։ Էս տարին էլ բացառություն չէր։ Վեր կացանք, հավաքվեցինք ու գնացինք,․,կ
Որ հասանք տեղ, որոշեցինք կարվել, նկար գցել սոցցանց, որ մարդիկ իմանան՝ մենք էլ ենք հանգստանում։ Հենց տենց էլ արեցնք։ Սիրուն հագնվեցինք, նկարվեցինք ու գցեցինք։ Մեկ էլ տեսնեմ՝ մի հատ մեկնաբանություն ունեմ։ Բացում եմ, տեսնեմ՝ խնամիս ա, բայց ոչ թե բարեմաղթանք կամ մի լավ խոսք է որոշել գրե, այլ ընդամենը մի բառ՝ բռփեչներ։
Արագ գրեցի, որ տեսնեմ ինչ ե եղել, մեկ էլ գրում է՝ կներես, գիտեի մենակ աղջկաս եմ ուղարկել։ Փաստորեն դրանք մեզանից լավ էլ բամբասում են, էլի։ Ինչ ասեմ, իրենց վիրավորանքներն իրենց թող մնա, կարևորը՝ լավ հանգստանում ենք։