Տրամադրությունն ուղղակի հիանալի էր։ Տիկին Հեղինեն սպասում էր իր որդուն, ով համեմատաբար վերջերս իրեն առանձին բնակարան էր գնել հարևան շենքում։ Նրանք հաճախ էին տեսնում միմյանց, ինչի համար մայրը ուրախանում էր։ Սակայն մայրը տխրում էր, որ որդին չէր ամուսնանում։ Առաջին կնոջից բաժանվելուց հետո նա չի ձգտել ընտանիք կազմել։
Տիկին Հեղինեի հոգին ցա վում էր, որովհետև տարիներն անցնում են։ Հովիկն աշխատել է հեղինակավոր իրավաբանական ընկերությունում։ Փողի հետ խնդիրներ չեն եղել, բայց անձնական կյանքում անհաջող էր: Նա որոշեց թխել իր որդու սիրելի կարկանդակները, որպեսզի գոհացնի նրան: Շեմքի մոտ Հովիկը համբուրեց մորը և ուշադրություն դարձրեց միջանցքում գտնվող աղջկա վրա։
Երբ նա գնաց և հրաժեշտ տվեց, Հովիկը հարցրեց. -Նա քո հարևանուհին է: -Նա քո պատվիրած հավաքարարն է: -Չգիտես ինչու, քեզ մոտ ուղարկում են երիտասարդ աղջիկներին, իսկ ինձ մոտ ուղարկում են պառավներին,-ծիծաղելով ասաց Հովիկը: Տիկին Հեղինեն ասաց Հովիկին,որ նա դեռ սովորում է, ուստի լրացուցիչ գումար է վաստակում։
Ի դեպ, նա իրավաբանություն է սովորում։ Նրա ընտանիքը հարուստ չէ, նա ունի փոքր քույր, ուստի ինքն է վաստակում իր ապրուստը։ Հովիկը ծանր հառաչեց։ Նրան շատ դուր եկավ այդ աղջիկը։ Բայց հավաքարարի հետ հարաբերություններ հաստատելը ձեռնտու չէ: Նա որոշեց նորից խաչվել նրա հետ՝ զրուցելու և ավելի մոտիկից նայելու համար։Հաջորդ ուրբաթ որդին վաղ եկավ մոր մոտ և սկսեց կողքից զննել հավաքարարին։
Աղջիկը իսկապես շատ զգույշ էր և արագ էր կարողանում կատարել իր պարտականությունները։ Տիկին Հեղինեն սեղան գցեց երեքի համար։ Երբ Մարինան ավարտեց մաքրությունը, նրան կանչեց խոհանոց։ Հավաքարարն ամաչում էր նրանց հետ թեյ խմելուց, բայց համաձայնվեց։Նրանք երկար զրուցեցին և լավ ժամանակ անցկացրին: Հովիկը փոխեց իր կարծիքը Մարինայի նկատմամբ:Նրան այլևս չէր հուզում այն փաստը, որ Մարինան մաքրուհի է: Նրանց հարաբերություններն ավարտվեցին ամուսնությամբ: Նրանք շատ ներդաշնակ ընտանիք կազմեցին: