Արդեն երկար ժամանակ ա, ինչ ընկերություն էի անում էն տղու հետ, ում իրոք սիրում էի շատ: Մեր մոտ ամեն բան լավ էր ու վերջապես որոշեցինք, որ պետք ա գնանք, ծանոթանանք ապագա սկեսուրիս հետ:
Էտ հանդիպումն իմ համար շոկային էր ու կյաքում չեմ մոռանա, թե ինչ էղավ: Ես միքիչ թմբլիկ եմ ու երբ որ տեսավ ինձ, մի հատ ոտից գլուխ չափեց, հետո էլ ասեց՝ աղջիկ ջան, չես ուզո՞ւմ մի քիչ նիհարես, չես նեղվում էս քաշիցդ:
Նենց հանկարծակիի էկա ու չկարացի ոչ մի բառ ասեմ: Նստեցի, ահավոր վատ էի արդեն ինձ զգում, մեկ էլ սեղան բերեց դրեց, խմորեղենը վերցրեցի, որ ուտեմ: Նայեց ինձ ու ասեց՝ էտ տորթը սաղ կալորիայա, լավա կանես չուտես դու:
Այ ըտեղ էլ չդիմացա, ասեցի՝ կլինի՞ դուք իմ քաշի ու ուտելու մասին չմտածեք: Թողեք դա էլ ես իմանամ՝ իհարեմ թե չէ, կամ ինչ ուտեմ: Դա տարրական կուլտուրայա, որը ոնց հասկանում եմ ձեզ մոտ բացակայում ա:Չենը կտրեց, նստեց տեղը հանկարծակիի էկավ: Չէր սպասում, որ կարամ նման ձևով պատասխանեմ:ս