Ուրեմն ժամանակին ես մի քանի տղամարդու հետ էի շփվում, դե ինչ մեղքս թաքցնեմ սիրեկաններ էի պահում, սաղ էլ ինձնից գոհ էին, բայց մեկը նախկին տնօրենս էր։ Էս երեխեն էլ, որ ունեմ իրանից ա։ Մարդս քանի որ տարվել էր աշխատանքով, ու մտածում էր, թե ոնցա վարկերը փակելու, ոչ մի բանից տեղյակ չէ։ Ինչքը մինչև հիմա էլ ինձ չի կասկածում, հանգիստ իրա համար ապրում ա։
Տղես արդեն դպրացական ա, ասեմ որ շատ լավա սովորում։ Երեկ քիչ էր մնում ճշմարտությունն իմանար, գտել էր էն թղթերը, որտեղ գրած էր, թե ով ա իրա իսկական հերը։ Լավա շուտ հասա ու ձեռից վերցրի։ Դե ես մի հատ ընենց դարակում էի դրել, որ ոչ մեկ ձեռ չի տալիս դրան, ըտեղ չի բացում ու ուրիշ բան չի դնում։ Ինչ իմանայի, որ տղես կգտներ էտ թղթերը։ Էտքան էլ ընկերուհիս ասեց էտ թղթերը վառի։
Ասենք լավա ջրից չոր դուրս եկա, թե չէ խայտառակ էի լինում, սենց էլ բան կլինի։ Էսքան տարի թաքուն էի պահե, ոչ մեկ չէր կասկածե։ Դաժը կիսուրս էր մեկ-մեկ ինձ նամյոկներ անում, բայց քանի որ ես գիտեմ ինձ պահել, չեմ խառնվում իրար կիսուրիս մոտից էլ էտ կասկածները վերացան։ Իսկ հիմի էլ աղջկա հարցերով ա տարված, դե աղջիկը բաժանվելու վրայա, մարդը ուրիշի հետ ա կապնվել։