Էս հարևանս արդեն 70 տարեկանա, բայց որ չիմացա թե ինչա արե, բերանս բաց էր մնացե։ Էտ տարիքում մարդիկ արդեն իրանց անցյալն են հիշում, մի ոտը ստեղա, մի ոտն էլ էն աշխար, իսկ ինքը գնացել ամուսնացելա 20 տարեկան աղջկա հետ։ Ասում եմ այ մարդ ինչի ես ըտենց բան արե, ասումա բա կարողա գիտեյիր մենակ էի մնալու էս չորս պատի մեջ։
Երեկ իրանց տուն էի գնացի, ասի տենամ էս հաևանս ոնցա հաջողացրե։ Լրիվ թարս էր, գնացի էտ աղջկան տեսա, հիմի էլ ես եմ սիրահարվե, բայց ի տարբերություն էտ մարդու ես պսակված չեմ։ Էսօր ասի ոնց էլ լինի պիտի էտ աղջկան գրեմ, զգացմունքներիս մասին էլ ասեմ։ Հեռախոսի համարը իմացա, զանգել ասում եմ սենց-սենց բանա եղե, ուզում եմ հետդ ամուսնանամ։
Ինքն էլ թե բա խնդիր չկա, սպասի էս բիձու հարցերը լուծեմ, կգամ իրար հետ կապրենք։ Ասի բա էտ ոնց եղավ, որ էտ մարդու հետ ես ամուսնացե։ Ասումա տան համար, որոշելա տունը իմ անունով գրի, հիմի էլ ընենց ժամանակներում ենք ապրում որ էս տունն էլա մեծ բան։ Որ իմացա համաձայնա, հիմի չեմ կարում տեղս հանգիստ նստեմ, արդեն հիմիկվանից պլանավորում եմ, թե ոնց ենք հարսանիքը անելու։