Դե իհարկե Անտառային էր այն կոչվում։ Երևանյան գեղեցիկ տեսարաններն ասես ամեն անգամ վերհիշելիս հարկավոր է կրկին անգամ ետ ընկնել դեպի հիշողությունների գիրկը։
Ավելին, մեր օրերում անգամ նման գեղեցիկ տեսարաններն ասես դարձել են բավականին հետաքրքիր որպես հուշերի տեսքով։ Շատերն իհարկե կհիշեն այն ժամանակները, որոնցում հենց իրենք են ապրել և ստեղծագործել։
Կարուսելներից մինչ այգիներ և շենքերից մինչ փողոցներ ասես լիովին այլ տեսք են ստացել մեր ժամանակներում։
Չնայած այն հանգամանքին, որ մեծն Թամանյանական ձեռագիրն իր տեղում է շարունակում մնալ և մնացել մինչդեռ տարբեր ճարտարապետական լուծումներով կարծես թե շարունակում են նորակառույց շենքերի հետ մեկտեղ նաև նոր տեսք տալ մեր սիրելի քաղաքին։
Իսկ թե ում ճաշակով է այն կամ ում համար գեղեցիկ և ոչ դա իհարկե հարցի մյուս կողմն է։
Պարզ է հատկապես մեկ բան, որ ցանկացած ոք այս ժամանակահատվածում կարողանում իսկապես իր համար տանել համեմատականներ և նկատել անցյալի և ներկայի միջև եղած այդչափ նկատելի տարբերությունները։
Այժմ կարծես թե ևս պահպանվել են որոշ հին փողոցներ, որոնք ներկա պահին մեզ ամբողջությամբ հիշեցնում են հենց այն տարիները, որոնցում նաև մենք ապրել ենք։
Հին Երևանից նաև որոշակի տարրեր կան նաև մեր օրերում որոնց կարելի է նաև հանդիպել Արամի, Բուզանդի կամ մի քանի այլ փողոցներում, ինչպես նաև Կոնդում։