– Վահան, խնդրում եմ, մի գնա: Մնա ինձ հետ, այնուամենայնիվ, վաղը աշխատանքից հետո գալու ես ինձ մոտ, միանգամից մնա։ -Ոչ, Ալլա: Ես չեմ կարող այդպես անել, պարզապես համբերատար եղիր: -Ինչքան կարող եմ դիմանալ: Դե, ինչն է քեզ պահում ընտանիքում, եթե ասում ես, որ կինդ սա րսափելի է, չի պատրաստում, չի մաքրում, որդիդ ք մահաճ է… Դու ինքդ էլ հոգնում ես այդ ամենից, լավ, ուրեմն հեռացիր: – Որդուս պատճառով չեմ կարող։ Վաղը գործից հետո կգամ։ Վահանը անընդհատ հետաձգում էր այն պահը, երբ վերջնականապես լքի ընտանիքը։ Ալլան սպասել է ավելի քան մեկ տարի: Նա հոգնել էր այս ամենից, հոգնել էր հավերժ սիրուհու դերում լինելուց։
Նա հասկացավ, որ Վահանին այլևս տանը ոչինչ չի պահում, բայց կինը, հավանաբար, չի ցանկացել նրան բաց թողնել։Հաջորդ օրը Վահանն ասաց, որ գնալու է ծնողների ամառանոց՝ տանիքը փոխելու, ուստի չի կարող գալ նրա մոտ։ Բայց Ալլան չէր տխրում, նա արդեն ուներ իր ծրագրերը։ Եվ նույնիսկ նրան ձեռնտու էր, որ Վահանը քաղաքում չլինի։ Նա որոշեց գնալ տուն՝ կնոջ մոտ և պատմել նրան ողջ ճշմարտությունը։ Իհարկե, սա րսափելի էր, որ սերը նրան դրդեց այս արարքին։ Ալլան կանգնեց մուտքի դռան դիմաց և սեղմեց անհրաժեշտ համարները, ազդանշանից հետո լսվեց մի կնոջ հաճելի ձայն. – Ով է:
-Տնային կառավարչությունից է։ Բացեք, խնդրում եմ, – առաջին բանը, որ անցավ Ալլայի մտքով։ Դուռը բացվեց, մինչ Ալլան վեր բարձրացավ, հասկացավ, որ հիմարություն է ասել։ Այդ օրը շաբաթ էր, ով է աշխատում այդ օրը։ -Ես կարծես ոչ մեկին չեմ զանգել, հարևանների վրա ջուր չեմ թափել, – սկսեց Վահանի կինը: Շատ գեղեցիկ ու մաքուր կին էր, տունը հարմարավետ էր, մաքուր, խոհանոցից շատ համեղ հոտ էր գալիս։ Սենյակից մի տղա դուրս եկավ՝ Վահանի ճշգրիտ պատճենը։ Նա շատ քաղաքավարի էր և հանգիստ: Վահանը ստել էր իր կնոջ մասին, նա հրեշ չէր և նրանք շատ լավ տուն ունեն. -Գիտեք, ես իրականում այլ հարցի շուրջ եմ… ուզում էի խոսել Վահանի մասին: -Վահանը հիմա քաղաքում չէ, բայց վաղը կգա: Ես նրան ինչ-որ բան փոխանցեմ: Այստեղ որդին սենյակ կանչեց մորը։
Ալլան մտածեց, որ չարժե ոչնչացնել նման ընտանիքը… Նա սկսեց արագ պատրաստվել, բայց Վահանի կինը եկավ միջանցք. -Իսկ ինչ կա Վահանի մասով, Դուք չավարտեցիք: -Ոչինչ: Ես սխալվեել եմ, մտափոխվեցի։ -Կարող եմ գուշակել, թե ով ես դու: Նա երևի իմ մասին ասել է, որ ես անտանելի և սա րսափելի եմ և դու որոշել ես համոզվել դրանում։ -Կներեք ինձ, – ասաց Ալլան և դուրս վազեց տնից: Հաջորդ օրը Վահանը մնաց մենակ: Կինը նրան դուրս հանեց դռնից, իսկ Ալլան այլևս չթողեց ներս մտնել: