Դեռ վաղ ժամանակներից մարդիկ կողմ չեն եղել մա հացած մարդու մահճակալին քնելուն: Հատկապես եթե հանգու ցյալը երկար ժամանակ հի վանդ է եղել, ցա վեր է ունեցել, ի վերջո նույն մահճակալի վրա մա հացել է, ապա ավելի լավ է հրաժեշտ տալ նման ժառանգությանը:
էքստրասենսորիկայի հետ կապ ունեցող մարդիկ վստահեցնում են, որ ցանկալի է փոխարինել մա հացածի մահճակալը: Եթե նորը գնելու հնարավորություն չկա, ապա լավ կլինի մտերիմ մարդու մահճակալի մաքրման արարողություն կատարել: Այդ հարցում կօգնի եկեղեցուց բերված մոմը. պետք է վառել այն և բոլոր կողմերից շրջել մահճակալի կողքով, նաև մի քիչ օրհնված ջուր և աղ ցողել:
Եթե այս հարցով դիմեք բժ իշկներին կամ գիտնականներին, նրանք սկեպ տիկորեն կվերաբերվեն նմանատիպ գործողություններին և, հավանաբար, կասեն, որ մա հացած մարդու մահճակալը կամ բազմոցը դեն գցելու կարիք չկա: Նրանց միակ խորհուրդը կարող է լինել տվյալ կահույքի ախտահանումը: Հատկապես, եթե մարդը մա հացել է ինֆեկցիոն հի վանդությունից կամ որևէ վիր ուսից:
Հետաքրքիր է, որ եկեղեցին նույնպես կողմ չէ հարազատ մարդու մահճակալը տանը պահելուն: Այնքան էլ լավ չէ քնել մի բանի վրա, որտեղ դեմ առ դեմ հանդիպել են մա հվան հետ: Կարևոր է նաև այն փաստը, որ մահճակալը անդադար կհիշեցնի մտերիմ մարդու մասին: Սա կարևոր հոգե բանական կողմ է, որը ցանկալի է հաշվի առնել: Մի խոսքով, ընտրությունը ձերն է: Յուրաքանչյուրն ինքն է որոշում, թե ինչպես վարվել: