Քրոջս մա հից հետո ես ստիպված էի խախտել լռությունս ու ասել նրա ամուսնուն ճշմարտությունը, քանի նա չէր սպ անել իմ որդուն․

Ես ու քույրս մանկուց ջրի անբաժան ենք եղել։ Միշտ ամեն ինչ միասին էինք անում, նույնիսկ նա մեկ տարի անց գնաց դպրոց, որ նույն դասարան ընդունվենք։ Մենք միասին գնացել ենք նկարչության և մարմնամարզության։ Մեզ երկվորյակ էին ասում, թեև մեր միջև մեկ տարվա տարբերություն կար։ Երբ մենք մեծացանք, մենք միասին էինք գնում ժամադրության: Հետո մենք հանդիպեցինք հիանալի տղաների: Նրանք մանկության ընկերներ էին և մենք սկսեցինք հանդիպել: Շուտով ամուսնացանք և նույնիսկ միասին իմացանք երեխաների ապագա ծննդյան մասին։Մենք յոթերորդ երկնքում էինք: Ամուսինս երազում էր աղջկա մասին, իսկ քրոջս ամուսինը անընդհատ կրկնում էր, որ միայն որդի է ուզում։ Բայց որոշեցինք նախօրոք չճշտել երեխաների սեռը։

Եվ այսպես, մեր ամուսինները վեց ամսով մեկ գնացին արտերկի աշխատելու։ Պետք է վերադառնային, երբ մեր երեխաները դառնային 2 ամսական: Ես ու քույրս երեխաներ ունեցանք 2 օրվա տարբերությամբ։Մենք միասին ենք եղել հի վանդանոցում՝ նույն սենյակում։ Ես ունեի տղա, իսկ նա՝ դուստր։ Նա ամբողջ գիշեր լ աց էր լինում և չգիտեր, թե ամուսինը ինչպես կարձագանքի աղջկա լույս աշխարհ գալուն։ Ես մտածում էի, որ նա կթողնի նրան և առաջարկեցի երեխաներին փոխել։

Ես չէի ուզում, բայց նա ստիպեց ինձ: Ամեն օր չէի կարողանում ներել ինքս ինձ, բայց քրոջս երջանկությունը թանկ արժեցա վ ինձ վրա։ 4 տարի անց քույրս մա հացա վ, ամուսինն սկսեց խմել ու ձեռքը բարձրացնել երեխայի վրա։ Ես կոտրվեցի և ասացի ճշմարտությունը: Ինձնից մեկ ամիս պահանջվեց մայրությունը հաստատելու համար, բայց ես վերադարձրեցի որդուս