Ուսուցչուհի եմ, աշխատում եմ դպրոցում, համ էլ դասղեկական դասարան ունեմ: 4-րդ դասարան եմ վերցրել ու շատ սիրել եմ դասարանս: Էս տարի արդեն 5-րդ են փոխվում ու սպասում եմ սեպտեմբերից, որ կրթեմ երեխեքիս: Ես մաթեմատիկայի մասնագետ եմ ու փորձում եմ ամեն ինչ անեմ, որ երեխեքս առարկան սիրեն ու հասկանան:՝
Ես շատ ուշադիր եմ երեխեիս նկատմամաբ ու դասից դուրս էլ փորձում եմ օգնած լինեմ ամեն ինչով: Սեփական երեխեքիս պես սիրում եմ ու անխտիր բոլորին: ՄԻ աշակերտ ունեմ, շատ լավ սովորող երեխա ա, խելացի ա ու մեջը տեսնում եմ, որ մաթեմատիկան լրիվ ընկալում ա: Մի անգամ դասի ժամանակ նկատեցի, որ մտքերովա, տխուրա ու չի էլ լսում դասը:
Դասամիջոցին կանչեցի հարցուփորձ արեցի, թե ինչա պատահել, ինչի տրամադրություն չունի: Մի կերպ արցունքները զսպելով պատմեց, որ մայրիկին շատա կարոտում, որովհետև մայրը առավոտից մինչև լուսադեմ աշխատումա: Երկու տեղա աշխատում, գիշերները հացի փուռ ա գնում, ցերեկները մաքրություն անում:
Պատմեց, որ հայրը վաղուց իրենց հետ չի Ռուսաստանում ա, իսկ մայրիկն էլ շատ սիրուն ու ջահելա, բայց տանջվումա, որ իրան ու եղբորը պահի: Ինքն էլ նեղվում էր, ասում էր՝ ես արդեն մեծ տղա եմ, բայց մամաս չի թողում, որ իրեն օգնեմ: Ասումա դու լավ սովորի, որ լավ աշխատանք ունենաս ու լավ ապրես: Բայց ասում էր՝ ոնց սովորեմ, երբ որ մամայիս օգնությունա պետք: Շատ էի ազդվել երեխու պատմածից ու որոշեցի ծանոթներիցս հետաքրքրվեմ հարմար գործ գտնենք իր մայրիկի համար:
Մայրիկին կանչեցի, որ զրուցենք, պարզվեց, մասնագիտություն ունի, նկարչուհի է, բայց չի աշխատում, քանի որ չգիտի, որտեղ կարող է աշխատել: Ծանոթս ասեց, որ մանկական կենտրոն կա, որտեղ նկարչության դասատու են ուզում, ու իրեն առաջարկեցի: Հիմա աշխատում է մայրիկը ու ավելի շատ գումար ստանում, քան երկու տեղ օրուգիշեր աշխատելով: Աշակերտս էլ էլ չի նեղվում ու վստահ եմ էս տարի ավելի լավա սովորելու: