Երկար տարվա բժիշկ եմ, բայց նման բան չէի տեսել․․․Ամբողջ պրակտիկայիս ընթացքում առաջին անգամ չդիմացա ու պացիենտի վրա գոռացի։Բժշկական պրակտիկայի ընթացքում ես բազմիցս հանդիպել եմ կոպտության, անզգուշության և ագրեսիվ հիվանդնե րի։ Ես գիտեմ, որ արձագանքը ոչ մի լավ բանի չի հանգեցնի։ Ամբողջ մեթոդական գրականությունը, ինչպիսին է Աննա Սոնկինա-Դորմանի «Հիվանդի հաղորդակցման հմտությունները», նշում է, որ սխալ է բղավել հիվանդի վրա:
Սա վատ է նրանց առողջության համար։Իրենց պահվածքը նա հիմնավորում է նրանով, որ յուրաքանչյուր մարդ բժշկի գնալուց առ աջ նյարդայնանում է և մտածում միայն իր մասին։ Ես այցելուների հետ խոսում եմ ցածր, միապաղաղ ձայնով: Ես չեմ պատասխա նում անձնական վիրավորանքին, նույնիսկ եթե հիվանդն իրեն շատ տարօրինակ է պահում։ Փաստորեն, բժիշկն առաջին հերթին հոգեթերապևտ է։
Այսօր իմ ամբողջ պրակտիկայի ընթացքում առաջին անգամ բղավեցի հիվանդի վրա: Ես ուզում եմ կիսվել իմ պատմությամբ, քանի որ համաճարակի պայմաններում իմ ծանրաբեռնվածությունը եռապատկվել է: Բժիշկները տանել չեն կարողանում աշխատանքի նման ռիթմը։ Հատկապես նման հիվանդների հետ գործ ունենալիս։
Երբեմն ես ինքս զարմանում եմ, թե ինչու է դա ինձ պետք:Հիվանդը ներկայացել է մեջքի ցավով։ Բուժումը լավ էր ընտրված. Որոշ ժամանակ անց նա զգալի թեթեւություն զգաց։ Կինը եկավ հաջորդ տեսակցության՝ իմ կողմից նշանակված։ Մենք քննարկեցինք բուժման դրական դինամիկան և բարեկեցության բարելավումը: Բայց!
Զրույցի վերջում նա հայտնում է,որ կորցրել է հոտառությունը,իսկ նախորդ օրը մարմնի ջերմաստիճանը եղել է 37,5 աստիճան։ Բուժ քույրն անմիջապես փորձել է նրան դուրս հանել աշխատասենյակից։ Եվ ես սկսեցի բղավել հիվանդի վրա. Գոռալով ու բացատրելով, որ հանդիպման գնալիս շփվել է մեծ թվով մարդկանց հետ՝ տրանսպորտ, վերելակ, հիվանդանոցի միջանցք, բժիշկ։
Այժմ մենք բոլորս պոտենցիալ կրողներ ենք, և փաստ չէ, որ մարմինը կհաղթահարի այս հիվանդությունը, քանի որ բոլորի իմունիտ ետը տարբեր է։ Որ նա, սկզբունքորեն, պոտենցիալ սպանել է մի շարք մարդկանց, ում հետ շփվել է։Հիվանդը թարթեց աչքերը և հիմար ժպտաց։ Նրա դեմքին չնչին զղջում չկա: Եսասիրությունը անցել է բոլոր սահմանները: Նրա համար գլխավորը հիվանդության արձակուրդը երկարացնելն էր։