Մինիստր տղա էի, վախտին սաղ ինձ էին դիմում օգնելու համար, բայց հիմա․․․Ճիշտ են ասում էլի, որ կյանքը աստիճան ա, մի օր վերևում ես, մի օր էլ ներքևում։Է էս ինչ կյանք ենք ապրում ոնց ասում են մի ժամանակ բարձունքում էինք, աստիճանների վերևն էինք կանգնած, իսկ հիմա գլորվել ենք ներքև։
Բա մինիստ տղա էի, սաղ իմ մոտ էի գալիս, որ օգնեյի, բայց հիմա ինչ, հասարակ տաքսու շոֆեր եմ։ Սուս ու փուս իմ գործն եմ ան ում, քանի որ ուրիշ տարբերակ չկա փող աշխատելու, վերջիվերջո պետք ա ընտանիք պահել։Երեկ մի հատ պասաժիր էր նստել տաք սիս, իմ թայ կնիկ էր։
Ռադիոս միացած էր սկսեց լուրերը լսել, ու ինչ կա, չկա ասել, իմ հետ էլ էր կռիվ անում, ասում ա շատ չես ինձ նայում, ասում եմ շառս ես մորքուր ջան։ Վերջը ճամփի կեսին տվեց ավտոն կանգնացնել, էկավ նստավ դեմը, թե բա չես ուզի քո սիրուհին դառնամ, ասում եմ ինչ ես ուզում, նոր կռիվ էիր անում, ես տուն, ընտանիք ունեմ։
Դուս ա գալիս էսի էն տիպի մարդկանցից ա, որ ուզում են փող կորզեն, ինձ համոզում էր, որ տաքսու փողը չտար։ Վերջը սրտիս ուզ ածը ասեցի, հետո էլ թողեցի, որ գնա, դե մեկ ա ինչ էլ անեյի դրա ձեռից փող չէի կարա պոկեյի։ Իմ հետ խոսալու ամբողջ ընթացքում էլ վրես էր նայում, որ դրամապանակս գտներ, լավ ա տունն էի թողել։
Ինչ եմ ուզում ասեմ, իմ պատմությունով, ժողովուրդ ջան, երբ լավ գործի կլինեք, մի մեծամտացեք, չեք իմանա կյանքը ինչ կբերի Ձեր գլխին, կյանքը աստիճան ա, մի օր վերևում կլինես, մի օր էլ կարաս անսպասելի գլորվես ցած։