Մտա տուն ու սեղանի վրա մի գրություն գտա, ձեռագիրը ամուսնունս էր, կարդացի ու տեղում քարացա․․․Ամեն ինչ կսպասեի, բայց ոչ էս մեկը։Ես բժշկականի ուսանող էի, երբ հանդիպեցի նրան: Իմ աչքին ինքը հենց էն սպիտակ ձիու վրա նստած ասպետն էր: Սի-րուն, սիմպատիչնի, ավտոն տակը, գրպանը լիքը փող: Էլ ինչ ա պետք ջահել աղջկա աչքերին թոզ փչելու համար:
Խեն թի պես սիրում էի: Մի օր էլ պարզեցի, որ հ ղի եմ: Ուրախացած իրան ասեցի հ ղի ության մասին: Հաջորդ օրը անհետացավ ու էլ իրան երբեք չտեսա: Ես դադարացրի հ ղիությունը, քանի որ ծնողներս ինձ չէին ների:Տարիներ անց ես հանդիպեցի հրաշալի տղա-մարդու: Ես արդեն դարձել էի հաջողկ բժ իշկ, շատ լավ վաստակում էի, շատ բանի էի հասել:
Նա ամուսնության առաջարկություն արեց ու մենք ամուսնացանք:Մենք ամեն ինչ ունեինք, շատ սիրում էինք իրար, շատ հոգատար ամուսին էր: Բայց ես չէի կարողանում հղ իանալ: Առաջին հղ ի ությունը դադարացնելու հետևանքով, ես կորցրել էի մայրանալու իմ հնարավորությունը: մի օր էլ մտա տուն ու սեղանին գտա ամուսնուս գրությունը.
Ես հեռանում եմ, դու լավ մարդ ես, բայց ես ուզում եմ երեխաներ ունենալ: Ուզում եմ իմանաս, որ իմ կյանքում ուրիշ կին կա, նա ինձ-նից երեխա է սպասում: Ամեն ինչ կսպասեի, միայն ոչ՝ էդ: Ինչու՞ կյանքն ինձ հետ այսքան դա ժան վարվեց, ինչու՞:Դրանից մի շաբաթ անց, իմ կաբինետի դռան առաջ մի երիտասարդ քսանամյա աղջիկ լաց էր լինում, ուզում էր ազատվել երեխայից, քանի որ ընկերը իմանալով հղ իության մասին, լք ել էր նրան:
Նա միայնակ էր, ոչ ոք չուներ: Աղջկան տարա իմ տուն: 7 ամիս անց ծնվեց նրա փոքրիկը: Իմ տունը դարձավ ավելի տաք ու հարմա-րավետ: Ես այլևս չեմ վա խե նում մենակությունից: Նրանք դարձելլ են իմ ընտանիքը: