Մամաս տանջվելով մեծացրել ա ինձ մեն-մենակ, ոչ մեկ չի օգնել.հիմա ամուսնացել եմ ու մամաս կարիքի մեջ ա.Ուզեցի օգնեմ նրան, սկեսուրս դեմ էր․․․Տեսեք ինչ արեցի ես։Ես շատ փոքր եմ եղել, որ պապաս կյանքից հեռացել ա: Մամաս էլ ջահել կինա եղել ու իրա կյանքը դրել ա մի կողմ ու նվիրել ինձ:
Մեն-մենակ, առանց որևէ մեկի օգնության պահելա ինձ, կրթությանա տվել: Օր ու գիշեր աշխատում էր, մնում էի տատիկիս մոտ, մա ման գիշերները գնում էր փուռ հաց էր թխում, առավոտները գնում էր դպրոց էր մաքրում: Տանջանք էր ու էտ տանջանքով ինքը ինձ մեծացրեց ու մարդ սարքեց:Ես ոնց կարամ մոռանամ ու ուրանամ իմ միակին, որ իրա կյանքն իմ մեջա դրել:
Շատ լավ եմ հիշում մեր օրերը, օրա եղել սոված ենք եղել, բայց սիրով ու ջերմությամբ եմ հիշում: Երբ ընկեր ունեի ուզում էի բաժան վեի, որ չամուսնանամ ու մամայիցս հեռու չլինեմ: Մաման բացատրեց, որ աղջկա կյանքը տենցա, պիտի գնա տնից, իրա ը տա իքը կազմի:Ամուսնացել եմ, բայց մեկա նեղվում եմ շատ, որ գիտեմ մամաս մենակ ա:
Ես էտ տնից եմ հարս եկելծ շատ լավ գիտեմ մամաս ինչի կարիք ունի, բայց նա երբեք նեղը լինի չի ասի, հիվանդ լինի չի ասի, որ հա նկարծ մի կոպեկ չծախսեմ: Մամայիս տունը նորոգման կարիք ունի, սաղ տեղերից ջուրա կաթում, հատկապես ր անձրևա գալիս լցվումա տուն:
Որոշել եմ հավաքածս գումարը տրամաֆրեմ էտ հարցերը լուծեմ: Ամուսինս էլ դեմ չի: Կիսուրս իմացավ սկսեց փնթնփթալ, թե բա մեր տունն էլ լիքը գործ կա անելու, մորդ հանար չենք աշխատում: Շատ վատ արտահայտվեց: Ես էլ տեսեք ինչ արեցի:Ասեցի մամ ջան, ինը իմ միակ ծնողն ա, ով իմ համար չի խնայել ոչ մի բան, հիմա ի ձ ոչ մեկ չի կարա արգելի, որ ես որպես զավակ մորս չօգնեմ, ինչ կապ ունի, որ աղջիկ եմ պիտի նվիրվեմ ընտանիքիս ու ծնողիս մոռանա՞մ:
Չհավատաս, ամեն ինչ կանեմ, որ խիղճս հանգիստ լինի իմանամ, մամաս լավա: Նենց որ, էս թեմային պնդրում եմ չխառնվես, ես իմ մերը, ես գիտեմ իմ անելիքն ու պարտականությունը: Քեզ դիր մորս տեղը դուրդ կգար մենակ մնայիր, երեպեքդ էլ աչքաթող անեին: Ձեն չհանեց էլ ու էտ թեմայով էլ բան չխոսաց: