-Ինչու եք այդքան կարտոֆիլ մաքրում և լցնում երեք լիտրանոց բանկայի մեջ։ Ինչիդ է պետք այդքան ապուրը, — ես հարցրեցի ընկերուհուս: -Ես իմ համար չեմ պատրաստում, այլ տղայիս, նա մե ղկ է։
Նրա կինը նույնիսկ թեյ պատրաստել չգիտի։ Անհնար է ուտել այն, ինչ նա ինքն է պատրաստում, միշտ գնում են պատրաստի կիսաֆաբրիկատներ կամ պատվիրում են սնունդ՝ մեծ գումարներ ծախսելով այս ամենի վրա։
Իսկ եթե գաս տրիտ ունես: Ի վերջո, մեր առ ողջությունը կախված է սնունդից։ Գոնե նրանց կտամ բորշ, աղցան, կարտոֆիլ, որոնք հիմա բանկայի մեջ եմ լցնում:
Երբ տուն գա, կլցնի կաթսայի մեջ և կարող է եփել կամ շոգեխաշել, արդեն լավ կլինի, ուտելիքը տնական է ու տաք,- լսեցի ի պատասխան։ Հետո պատմությունը կլսենք առաջին դեմքից՝ ավելի հեշտ ընկալելու համար։
«Ես կարծում եմ, որ կինը պետք է կարողանա ճաշ պատրաստել։ Եթե նա չգիտի, թե ինչպես, թող սովորի, այլապես ինչու ամուսնանալ, երեխաներ ունենալ:Ես այն սկեսուրը չեմ, ով սիրում է խառնվել իր որդու ընտանիքի գործերի մեջ: Ում ընտրել է, նրա հետ էլ ամուսնացել է, ես չեմ խան գարել։
Հարսս, ընդհանուր առմամբ, լավն է, միայն թե ճաշ պատրաստել չգիտի և որ ամենակարևորըն է, չի ուզում։ Միշտ կիսում է պարտականությունները, ասում է՝ ես աշխատում եմ, ամուսինս աշխատում է, այնպես որ դուք պետք է միասին կանգնեք գազօջախի մոտ։ Այո, նրանք միասին են պատրաստում, բայց ինչ։Ամեն ինչ շատ արագ է լինում։
Ասես ինչ-որ տեղից են ուշանում։ Բայց ուր, սոցիալական ցանցեր, թե ֆիլմ դիտելու: Երեխաներ չունեն , լավ, աշխատանքից տուն են եկել, իսկ ինչո՞ւ նորմալ մարդու նման չեն պատրաստում։
Միշտ ուտում են սենդվիչներ, կոտլետներ, գնված պելմենիներ, տարբեր տեսակի նագեթներ և այլն:Որտեղից գիտեմ այս մասին, եթե չեմ խառնվում նրանց կյանքին։ Ահա թե որտեղից: Տղաս սկսեց շատ հաճախ այցելել ինձ։
Նա ուզում էր իմ պատրաստած ուտելիքը ուտել: Ես հարցրեցի՝ ինչ չեք պատրաստում տանը։Քո կինը ոչինչ չի պատրաստում:Նա ինձ ասաց, որ իրենք միասին են պատրաստում։
Այն այնքան համեղ չի լինում, որքան իմ պատրաստածը։ Երբեմն պատվիրում են, երբ ծուլանում են ինչ-որ բան պատրաստել ։ Ես նրանց հյուրն եմ գնացել և ոչ մեկ անգամ։ Ամեն ինչ համեղ էր պատրաստված, բայց պարզվեց, որ ուտելիք են պատվիրում սրճարանից կամ ճաշարանից։ Պատկերացնում եք:Լավ, լավ, նա տղամարդ է, բայց կինը մի օր մայր է դառնալու:
Տղաս կաշխատի միայն այդ պատվերների գումարները վճարելու համար, այն էլ՝ այդքան վատ սնվելով։Ես չեմ պատրաստվում այցելել նրանց, չեմ ուզում սովորեցնել իմ հարսին, ես դրանով միայն կփչացնեմ մեր հարաբերությունները:
Դա ինձ պետք չէ:Ուստի ինքս եմ պատրաստում, դնում եմ որդուս հետս։ Ես բավական ժամանակ ունեմ, աշխատանքից տուն եմ գալիս և պատրաստում եմ:
Ընդ որում, այնքան էլ էներգիա չի պահանջվում ապուր ու խորոված պատրաստելու համար։Երևի կասեք, որ կարիք չկա օգնելու,բայց սիրտս տեղում չէ, քանի որ տղաս սկսեց հաճախակի գալ ինձ մոտ։
Ես չեմ կարողանում հասկանալ ժամանակակից կանանց։ Չէ՞ որ ընտանիքի համար ուտելիք պատրաստելը կարևոր է, ինչպես նաև սիրո դրսևորում է։ Դա այնքան էլ դժ վար չէ։ Ես չեմ կարող հասկանալ, ես երևի ծեր եմ դա հասկանալու համար:» Ինչ եք կարծում դուք: