Մի օր օձը մտնում է նապաստակների բույնը ու․Իմաստուն առակ խելքի ու խորամանկության մասին, որը պետք է իմանան և դասեր
քաղեն բոլորըՈրքան ճիշտ է գրված ու ուսուցողական է․․․Նապաստակների բույնը օձ է մտնում։ Խեղճերը վա խենում, բայց օձը շտա
պում է հանգստացնել նրանց․
-Մի վախեցեք ինձանից, ես այնքան միայնակ եմ, ընկերներ չունեմ, շատ կցանկանայի ընկերանալ ձեզ հետ։ Ես շատ իմաստուն եմ,
ու այնքան բան կարող եմ պատմել ձեզ։
-Լավ, — ասացին նապաստակները ու սկսեցին շփվել օձի հետ։
Նրանք ամբողջ երեկո հաճելի զրուցեցին, իսկ հետո օձը խայթեց նապաստակներից մեկին ու հեռացավ։Հաջորդ օրը օձը վերադար-
ձավ․
-Մի վանեք ինձ, խնդրում եմ։ Չէ որ մենք ընկերներ ենք ու պիտի ընդունենք միմյանց այնպիսին, ինչպիսին որ կանք։ Ես օձ եմ, խայ-
թելը՝ իմ ար յան մեջ է։ Սակայն կփորձեմ այլևս երբեք չանել նման բան։
-Լավ, — համաձայնեցին նապաստակները, բայց զրույցի վերջում կրկնվեց նույնը։
Օձը՝ իմաստուն առակներ պատմելուց հետո, այս անգամ էլ խա յթեց մյուս նապաստակին։ Երբ օձը մյուս օրը նորից եկավ, տեսավ,
որ բույնի մուտքի մոտ ծանր քար է դրված։ Նա երկար էր համոզում հաշտվել, սակայն նապաստակները չէին հավատում։
-Հիմարների աշխարհում խելացին միշտ էլ միայնակ է,-ֆշշալով ասաց օձն ու ընկերների դա վաճանությունից վ իրավորված՝ հեռա-
ցավ։ Ահա այսպես են խե լացի, բայց թո ւնավոր մարդիկ ամեն բան շուռ տալիս իրենց օգտին։ Եթե ձեզ վի րավորում են թեկուզ խե-
լացիները, նրանց այլևս երբեք ձեզ մոտ մի թողեք։