Երբ Արմենը ամուսնության առաջարկ արեց ինձ.Ես մտածեցի, որ եկել է պահը և ես պետք է պատմեմ այն մասին, ինչի մասին այսքան ժամանակ լռել եմ.

-Կարինե, դարձիր իմ կինը: Արմենը Կարինեին նվիրեց ոսկե մատանիով զարդատուփ. Կաարինեն փայլեց երջանկությունից: Կարինեն խանդավառությամբ զննեց մատանին, հետո նրա դեմքը փոխվեց, տուփը հանձնեց Արմենին։ Արմենը զարմանքով ու ափսոսանքով նայեց սիրելիին. – Արմեն, ուշադիր լսիր ինձ: Հետո կանես քո առաջարկը, – ասաց նա լուրջ տոնով: -Ես հիմա քեզ մի ընտանեկան գաղտնիք կասեմ: -Հուսով եմ՝ դու Դրակուլայի թոռնուհին չես,- Արմենը շատ էր ուզում Կարինեի դեմքին ժպիտ տեսնել։ -Ոչ: Լսիր և մի ընդհատիր: Տատիկս որոշ ժամանակ ապրել է ԱՄՆ-ում։

Եվ այնտեղ նա ուներ մի ամերիկացի ամուսին: Հետո նա մա հաց ավ, իսկ տատս ու դուստրը վերադարձան հայրենիք։ Իմ նախապապը սևամորթ է եղել։ – Եւ ինչ: Գլխավորն այն է, որ նա լավ մարդ էր, քանի որ քո տատիկը սիրում էր նրան։ – Դու չես հասկանում: Դա գենետիկայի հարց է: Նախապապիս գեները ամեն պահ կարող են ի հայտ գալ: Պատկերացնում ես, թե ինչ կասեն իմ մասին, քո մասին։ Պատրաստ ես դիմանալ այս ծաղրանքներին:

-Թող միայն մեկը համարձակվի ինչ-որ բան ասել իմ կնոջ, իմ երեխայի ուղղությամբ, – վճռականորեն ասաց Արմենը: Հետո ձեռքը մեկնեց դեպի արկղը։ Կարինեն ձեռքը մեկնեց նրան։ Արմենը բռնեց աղջկա ձեռքը և ամուսնական մատանին դրեց նրա մատնեմատին։ -Ուրեմն համաձայն ես,- հարցրեց նա՝ նայելով նրա աչքերին։ -Այո, – շշնջաց Կարինեն: -Ուրեմն որոշված ​​է, – նա ասաց: -Նախ սև կունենանք, հետո սպիտակ, հետո գծավոր: – Պետք չէ գծավոր,- Կարինեն վա խեցած ձևացավ։ Եվ նրանց նրանց ծիծաղւը տարածվեց շուրջ բոլորը: