Երբ ասում են, որ «տղամարդու սիրտ տանող ճանապարհը ստ ամոքսի միջով է անցնում», ճիշտ են ասում, բայց ոչ ոք չէր կարող մտածել, որ ամեն ինչ այդքան պարզ է … Երբ Մարին դեռ դպրոցում էր, նրա աշխատանքի ուսուցման դասատուն կազմակերպեց դպրոցում բլիթների փառատոն: Միջոցառման իմաստն այն էր, որ բոլորը բլիթներ էին բերում այնտեղ և մրցում դրանցով՝այն հյուրսիրելով դասընկերներին. -Ես քո փոխարեն չեմ պատրաստի, – ասաց մայրիկը Մարիին, – եթե ուզում ես, ես քեզ կսովորեցնեմ, բայց սա քո մրցույթն է, ոչ թե իմը, այնպես որ ինձ վրա հույս մի՛ դիր։ Այսպիսով, Մարին սովորեց պատրաստել հոյակապ բարակ նրբաբլիթներ:
Ոչ միայն ընտանիքի անդամները, այլև հարևաններն արդեն սպասում էին, որ Մարին բլիթներ պատրաստի, քանի որ ոչ ոք չէր կարող նման բլիթներ պատրաստել։ Դպրոցից հետո Մարին ընդունվեց համալսարան և սկսեց ապրել հանրակացարանում իր ընկերուհիների հետ: Նրանց կողքին ապրում էին տղաներ։ Տղաները ավանդույթ ունեին: Նրանք ամեն շաբաթ-կիրակի բոլորը խմի չքներ և այլ բաներ էին գնում, իսկ Մարին բլիթներ էր պատրաստում: Մի շաբաթ առավոտ Սերոբը, աղջիկների կողմից ամենասիրված տղան, թակեց Մարիի դուռը։ Բոլորը գժվում էին նրա համար, բայց նաև գիտեին, որ նա լուրջ հարաբերությունների կողմնակից չէ. -Ինչ համեղ հոտ է գալիս, – ասաց նա, – կարծես մայրիկս պատրաստած լինի:
Պարզվեց, որ Սերոբը պարզապես գեղեցիկ տղամարդ չէ, այլ հետաքրքիր պատմություններ գիտի, խելացի տղա է և հետաքրքիր զրուցակից։ Այդ օրը նա կերավ բլիթների ամբողջ բաժինը՝ տղաներին ոչինչ չթողնելով ընթրիքին։ Նա շատ ամաչեց դրա համար, վազեց խանութ և այնտեղ մթերքներ գնեց, որ Մարին կրկին պատրաստի։ Դրանից հետո տղան սկսեց ավելի ու ավելի հաճախ այցելել Մարիին, և, իր հերթին, Մարին իմաց ավ, որ Սերոբը մեծացել է մեծ ընտանիքում, որի հոգսերը քաշել է միայն մայրը: Մի օր թակեցին Մարիի դուռը։ Նա բացեց դուռը և լա ց եղավ։ Նրա դիմաց Սերոբը ծնկի իջաց ամուսնության առաջարկ էր անում։ Մարին ընդունեց նրա առաջարկ: