Ես ու ամուսինս ծանոթացել ենք երեկույթի ժամանակ։ Մի քանի ամիս անց նա ինձ առաջարկություն արեց։ Ես ու Արտեմն ամուսնացանք, բայց նրա մայրն առանձնապես ուրախ չէր այս լուրից։ Նա չէր երազում իմ նման հարսի մասին, սկեսուրս անընդհատ սխալներ էր գտնում իմ մեջ։ Նա ասում էր, որ ես սարսափելի տանտիրուհի եմ: Նրան դուր չէր գալիս, թե ինչպես էի մաքրում, լվանում, պատրաստում: Ես շատ էի սիրում ամուսնուս, ամեն ինչ անում էի, որ նա կոկիկ ու խնամված տեսք ունենա։ Ես նույնիսկ ամեն երեկո մաքրում էի նրա կոշիկները, բայց սկեսուրը, միևնույնն է, դժգոհ էր։ Այսպես ապրեցինք մի քանի տարի: Նոր տարին պիտի դիմավորեինք ընկերներով։ Նախորդ օրը սկեսուրս զանգահարեց ու ասաց, որ օգնության կարիք ունի:
Նա ինձ չկանչեց, միայն իր որդուն կանչեց։ Ես մնացի մենակ։ Անցավ տասը օր, ամուսինս դեռ մոր մոտ էր։ Այս ընթացքում ոչ մեկ անգամ չի զանգել և չի հարցրել իմ մասին։ Երբ ես ինքս զանգահարեցի, նա ինչ-որ բան փնթփնթաց և ասաց, որ երբ մայրը լավանա, հետ կգա։Որոշ ժամանակ անց նա նույնիսկ զանգահարեց ու ասաց, որ այլևս չի պատրաստվում վերադառնալ։ Նա ասաց, որ եթե ցանկանամ, կարող եմ տեղափոխվել իրենց մոտ։ Արտեմին շատ էի սիրում, ուստի համաձայնեցի տեղափոխվել։ Նա պատրաստ էր ամեն ինչ անել մոր համար: Ավելի ուշ հղիացա։ Սկեսուրս ինձ տնից դուրս հանեց, իսկ ամուսինս ասաց, որ պատրաստ չէ երեխա պահել։
Ես կարծում էի, որ մեր ամուսնությունը մեծ սխալ էր: Չէի հավատում կատարվածին, հաջորդ օրը գնացի մայրիկիս մոտ։ Նախկին ամուսինս վճարում էր ալիմենտներ, բայց մեզ հետ կապ չէր հաստատում: Մայրն ընդհանրապես ասում էր, որ թոռնուհի չունի։ Ես ստիպված էի հաշտվել։ Աղջիկս սկսեց գնալ մանկապարտեզ: Ես սկսեցի աշխատել։ Ես հանդիպեցի մի հրաշալի տղամարդու, ով սիրում է ինձ և իմ աղջկան։ Մենք երջանիկ ենք ապրում, հիփոթեքով տուն ենք վերցրել: Մենք շուտով նորից երեխա կունենանք։ Իմ նախկինն էլ է ամուսնացել, միայն հիմա նրա մայրիկը շատ վատ է ապրում։ Նա ինքն է ամբողջ տունը մաքրում և ուտելիք պատրաստում: Սկեսուրս աղաչեց ինձ վերադառնալ, բայց ես ասացի, որ, բարեբախտաբար, նրանք ինձ այլևս չեն հետաքրքրում …