Փոքրուց ես մի երազանք ունեի, ուզում էի շատ հարուստ մարդ դառնալ : Ու ամեն ինչ արեցի իմ նպատակին հասնելու համար : Երբ փոքր էի, շատ նեղացած էի աշխարհից : 12 տարեկան էի, որ հերս ու մերս վ թարի ենթարկվեցին ու չկարողացան փրկվել : Ես նեղացել էի Աստծուց, որ տարավ իմ ծնողներին: Ինչի՞ ուրիշ էրեխեք ունեին մամա ու պապա, ես չունեի : Ինչի՞ ինձ տարան մանկատուն :
Որ Աստված իմ մամային ու պապային չտաներ, ես էլ մեր տանը կապրեի : Ես Աստծուն չէի սիրում. եթե ինքը ինձ չի սիրում, ես ինչի՞ պիտի սիրեմ իրան։ Հետո ես հասա իմ նպատակին : Ուզում էի, որ մերս ու հերս ինձ տեսնեին վերևից ու հպարտանային : Հիմա արդեն մեծ եմ, 73 տարեկան։ Ես մենակ եմ ապրում։ Ես միլիոնատեր եմ։ Ամեն ինչ ունեմ, բայց երջանիկ չեմ : Տասը հատ թանկանոց մեքենա ունեմ, լավ սեփական տուն, 3 հատ հինգսենյականոց կենտրոնում, դաչա, բայց ժառանգներ չունեմ։ Հիմա ես կարամ առնեմ էն, ինչ ուզում եմ: Բայց հիմա ես երջանկություն եմ ուզում :
Հիմա շատ եմ փոշմանել, որ չեմ ամուսնացել ու ընտանիք չունեմ : Շատ ընկերուհիներ եմ ունեցել, բայց իրանց մենակ իմ փողն էր հետաքրքրում : Ես պարզապես դադարեցի վստահել կանանց։ Էն ժմանակ մտածում էի, խի՞ ամուսնանամ, որ կնիկս փողերս առնի ու թռնի՞ : Հիմա մատծում եմ, որ գնամ էն աշ խարհ, ու՞մ ա մնալու իմ հարստությունը :