Հարևանս միայնակ մարդ էր։ Նա ոչ ոք չուներ։ Չնայած իր տարիքին, Կարինեն շատ ակտիվ ու եռանդուն մարդ էր։ Նա որոշել է տեղափոխվել ամառանոց: Մի օր Կարինեն քայլում էր արահետով և լսեց հեծանիվի ձայնը։ Նա ճանապարհը զիջեց հեծանվորդին։ Պատահաբար նա պայուսակը գցեց գետնին,հեծանվորդը խլեց այն ու փախավ։ Նա չէր մտածում պայուսակի մասին, դրա մեջ ոչ մի կարևոր բան չկար։ Կարինեն մտածում էր միայն նրա մասին, որ իրեն կողոպտեցին, այդքան հեշտ և արագ։ Նրա տրամադրությունը փչացավ։ Նա ավելի հեռու գնաց և տեսավ նույն հեծանվորդին: Նա կոտրել էր ծունկը։ Նա եկավ և ասաց, որ Աստված բոլորին պատժում է վատ արարքների համար։
Պարզվեց՝ հեծանվորդը աղջիկ է։ Քանի որ նա իր երիտասարդության տարիներին սովորել է բժշկական համալսարանում և որոշ գիտելիքներ ուներ, նայեց կոտրված ծունկը և փորձեց օգնել։ Պարզվեց, ծնկների հետ ամեն ինչ լավ էր։ Աղջիկն աղաչում էր, որ իրեն չմատնեն։ Աղջիկը խոստացավ այլևս ոչինչ չգողանալ։ Նա շատ նիհար էր, երևի վաղուց ոչինչ չէր կերել, քաղցած էր։ Կարինեն լավ մարդ էր, նա տարավ իր տուն, կերակրեց աղջկան: Աղջիկը ասաց, որ ապրում է մոր հետ։ Մայրիկը շատ հիվանդ է, և նրանք գումար չունեն սնունդ գնելու համար:
Նա աղջկան տվեց մի երկու տուփ ուտելիք և մի քիչ գումար։ Բայց հարևաններն ասում էին, որ գող աղջիկը թալանում է բոլորին, իսկ մայրը չարաշահում է ալ կո հոլը։ Հաջորդ առավոտ նա գնաց այն տունը, որտեղ ապրում էր աղջիկը։ Նրանից բացի տանը ուրիշ մարդ չկար։ Նա վախից բղավեց և պատմեց մոր մասին ամեն ինչ։ Կարինեն առաջարկեց օգտվել բժշկական օգնությունից։ Աղջկա մայրը շուտով ազատվեց ալկոհոլի կախվածությունից, իսկ աղջիկը այլևս ստիպված չէր գողություն անել, քանի որ նա արդեն աշխատում էր Կարինեի շնորհիվ։