Արփին շատ համեստ ու դաստիարակված աղջիկ էր։ Ինստիտուտում սովորելով՝ նա դասերից հետո անմիջապես շտապում էր տուն՝ դեպի իր գրքերը։ Երիտասարդական ժամանցը նրան չէր հետաքրքրում։ Բայց մի օր դժ բախ տություն պատահեց նրա հետ: Արփին երկար մնաց գրադարանում, և երբ նա դուրս եկավ, արդեն մութ էր։ Որոշեց շրջվել այգու միջով։ Մթության մեջ նա չնկատեց, որ մի տղամարդ մոտեցավ իրեն, քաշեց նրա մազերը և բռն աբա րեց նրան:
Արփին վերադարձավ տուն և մի քանի ժամ անցկացրեց ցնցուղի տակ։ Մեկ ամիս անց նա իմացավ, որ հ ղի է։ Սկզբում նա ցանկանում էր ազատվել երեխայից, սակայն բժ իշկը, զննելով նրան, ասաց, որ դրանից հետո հղիանալը շատ դժ վար կլինի։ Ավելին, նա կարող էր այլևս չհ ղիանալ: Արփն չէր սիրում այս երեխային և ոչ մի քնքշանք չէր զգում նրա նկատմամբ։ Հետո որոշեց, որ երեխային ծն նդաբե րելուն պես կհրա ժարվի։
Ման կա բար ձուհին փորձառու կին էր և անմիջապես հասկացավ, որ ինչ-որ բան այն չէ ծն նդա բերող կնոջ հետ: Նա առանց վարանելու փաթաթեց երեխային ու դրեց մոր կրծ քին։ Այդ հոտը, այս ջերմությունը մի ակնթարթում շուռ տվեցին Արփիի հոգում ամեն ինչ։ Հենց այդ պահին նա հասկացավ, որ ինքը չի կարող ապրել առանց այդ փոքրիկ հրեշտակի: